عاشقانه ترينها

عشق و عاشقي

دوشنبه ۱۰ اردیبهشت ۰۳

چطور در كمتر از يك سال ارتقاي شغلي پيدا كنيم؟

۷ بازديد

بسياري از مديراني كه به آنها مشورت مي‌دهم مي‌گويند اين سناريو روز به روز بيشتر رواج مي‌يابد. در عصري كه دوره‌ي تصدي شغل‌ها مدام رو به كاهش است، به نظر مي‌رسد كارمندها براي پيشرفت شغليِ خود بيش از هر زمان ديگري ابتكار عمل را در دست گرفته‌اند. اين روزها احتمال كمي دارد كارمند منتظر بماند تا شخص ديگري آنچه را باور دارد شايسته‌اش است به او ببخشد.

اما اين راه هميشه هم جواب مثبتي نمي‌دهد. ممكن است رئيس‌تان به جاي آنكه اين ابتكار عمل شما را تحسين كند، درخواست‌تان را آزاردهنده و مغرورانه و فاقد خودآگاهي قلمداد كند؛ خود‌آگاهي‌اي كه معمولا براي ارتقاي شغلي لازم است. يك بار مقاله‌اي نوشتم با موضوع درخواست آنچه مي‌خواهيد. يكي از مديران ارشد پس از آنكه مقاله‌ام را خواند، يادداشتي برايم فرستاد كه در آن دردودل‌هايش را دقيقا در همين مورد مطرح كرده بود. او نوشته بود:

سطح مشخصي از مسئوليت‌پذيري وجود دارد كه متاسفانه امروزه در جامعه‌ي ما مفقود شده است. فكر مي‌كنم پيش از آنكه درخواستي مطرح كني، بايد مهارت و تاثيرگذاري‌ات را به نمايش بگذاري… افراد بسياري از من درخواست مسئوليت‌هاي بيشتر داشته‌اند، در حالي كه كار فعلي‌شان را هنوز تمام نكرده‌اند. فرد پيش از آنكه درخواست چيزهاي بيشتري كند، بايد از جايگاه خود اطلاع داشته باشد و خودش را ارزيابي كند. راستش وقتي افراد بدون نمايش توانمندي‌هايشان، خيلي ساده، درخواست‌هاي مختلفي مطرح مي‌كنند، منم آنها را از سر باز مي‌كنم.

او يادداشتش را با اين توصيه ادامه داده بود كه كارمندها پيش از درخواست از مديران‌شان، ابتدا از خودشان بپرسند «براي شنيدن پاسخ مثبت، چه كاري بايد انجام بدهم؟» در بيشتر موارد، معيارهاي مهمي وجود دارند كه مافوق شما دنبال‌شان مي‌گردد. اگر مطمئن شويد كه آن معيارها را داريد، آن موقع است كه چيزي بيشتر از شانس براي ارتقاي شغلي در اختيار داريد، حتي اگر هنوز جشن يك سالگي كار جديدتان را هم نگرفته باشيد.

۱. در نقش فعلي خود استاد شويد

اگر كارتان را به بهترين شكل انجام مي‌دهيد، به اين معنا نيست كه به آن تسلط داريد. جو آزلبي (Joe Azelby) در كتابش Kiss Your BUT Goodbye تاكيد دارد آنچه او PSA يا Premature Self Adulation (خودستايي زودرس) مي‌نامد مسير شغلي افراد را محدود مي‌كند. نكته‌ي مهم اينجاست كه بايد تصويري واضح از توانايي‌هاي خود داشته باشيد، به ويژه توانايي‌هايي كه با ديدگاه‌هاي رئيس‌تان هم‌راستا است.

شايد خودتان معتقد باشيد كارتان را عالي انجام مي‌دهيد، اما آيا ديگران هم همين نظر را دارند و اين باور در معيارهاي عمومي‌ترِ عملكردتان هم بازتاب دارد؟ اگر براي مثال در بخش فروش هستيد، آيا بهترين فروشنده‌ي گروه هستيد؟ اگر در بخش خدمات هستيد، آيا امتيازهاي شما در زمينه‌ي رضايت مشتري، بالاترين امتياز ممكن است؟

پيش از آنكه درخواست ارتقا يا مسئوليت بيشتر بكنيد، تك تكِ جنبه‌هاي شغلي فعلي‌تان را نسبت به ديگران بهتر انجام دهيد تا روي قله‌ي آن شغل بايستيد. يادتان باشد كه براي ايستان بر قله، فقط «رضايت‌بخش» بودن كافي نيست.

۲. «چرا» را هم به‌خوبي «چي» درك كنيد

براي اينكه سازنده‌ترين گفتگوي ممكن را با رئيس‌تان داشته باشيد، نه تنها اينكه چه مي‌خواهيد، بلكه چرا آن را مي‌خواهيد هم بايد بدانيد. شايد گاهي اوقات رئيس‌تان نتواند آنچه خواسته‌ايد را، به دلايلي خارج از كنترل او، مانند سياست‌هاي اداري و شرايط بازار، همان موقع به شما بدهد. اما شايد بتواند درخواست‌هاي شما را به شيوه‌اي ديگر برآورده كند، به شرط آنكه بتوانيد «چرايش» را توضيح دهيد.

وقتي درخواست ارتقا مي‌كنيد، درخواست حقيقي‌تان چيست؟ كار جذاب‌تر؟ دسترسي بهتر به مشتري‌هاي مهم؟ توسعه‌ي مهارت‌هايتان؟ درآمد بيشتر؟ هيچ‌كدام از اينها يا دلايل ديگري كه ممكن است مطرح كنيد، لزوما مهم‌تر از بقيه نيستند. اما شما بايد در توضيح اصول خود شفاف و صادق باشيد. همين كه رئيس‌تان بداند چرا در اين مرحله به ارتقاي شغلي علاقه‌منديد، اگر واقعا برايتان ارزش قائل باشد، راه‌هايي خواهد يافت كه به بهترين شيوه‌ي ممكن خواست شما را برآورده كند.

۳. «بله» گفتن را آسان كنيد

چيزي در چنته داشته باشيد كه ثابت كند ارزش درخواست‌تان را داريد. شواهد مشخصي از عملكردتان همراه داشته باشيد. به ويژه وقتي نگران هستيد كه مبادا رئيس احساس كند خيلي عجله داريد. بايد پيشرفتي در كار را به نمايش بگذاريد كه مدت زمان حضور شما در اين سمت را كم‌اهميت‌تر از ميزان رشدتان در اين مدت نشان دهد.

بايد نشان بدهيد كه پيش از اين هم همان كاري را انجام مي‌داديد كه در سِمت جديد از شما خواسته خواهد شد و اين سمت جديدي كه مي‌خواهيد، به رئيس يا شركت‌تان كمك خواهد كرد به اهداف استراتژيك‌شان دست يابند. اين را هم بايد نشان دهيد كه ديگران از جمله آنهايي كه تجربه‌ي بيشتري نسبت به شما و حتي رئيس‌تان دارند، شما را تاييد مي‌كنند.

وقتي نشان دهيد كه ارتقاي شما به رئيس‌تان كمك خواهد كرد و بسياري از ريسك‌ها را از بين خواهد برد، گرفتن اين تصميم براي او بسيار ساده‌تر خواهد شد.

۴. زمان مناسبي را انتخاب كنيد

اگر در تلاش هستيد تا در عرض يك سال از آغاز شغل فعلي‌تان ارتقا پيدا كنيد، بايد زمان را در اختيار بگيريد. پس به عوامل ديگري كه مي‌توانند كمك كنند تا درخواست خود را طبيعي‌تر جلوه دهيد، با دقت توجه كنيد. دقت كنيد دور و برتان چه خبر است، هم در داخل شركت و هم خارج از آن. كسب‌وكارتان در چه حالي است؟ صنعت مربوطه چطور؟

بسته به زمينه‌ي فعاليت و سِمت و كارفرماي‌تان، شايد همين الان جايي براي ارتقاي شما وجود نداشته باشد. اما اگر مي‌دانيد كه چنين فرصتي وجود دارد، بايد روي آن سرمايه‌گذاري كنيد و طوري آن را توضيح دهيد كه نه تنها براي خودتان، بلكه براي رئيس يا كارفرما هم تصميم استراتژيكي به نظر برسد.

ويرايشگر زندگي را به دوستان خود معرفي كنيد:

آدرس  ما :

 

www.telegram.me/karafarin_iran

http://lifeeditor.blogfa.com


۹ نشانه‌‌ كه مي‌گويند شما آدم موفقي هستيد، حتي اگر خودتان باور نداريد

۲ بازديد

خودمان بهتر مي‌دانيم كه چقدر بايد خجالت بكشيم چون تا خرخره در مادي‌گرايي فرو رفته‌ايم! مطالعه‌اي كه در دانشگاه استراير انجام شد، نشان مي‌دهد كه ۹۰ درصد آمريكايي‌ها معتقدند كه شاد بودن نسبت به قدرت، مالكيت يا اعتبار، شاخص بهتري براي سنجش موفقيت است. اگر بخواهيم دقيق‌تر مخ آمريكايي‌ها را زيرورو كنيم، ۶۷ درصد آنها معتقد بودند كه موفقيت يعني داشتن رابطه‌ي خوب با اعضاي خانواده و دوستان. ۶۰ درصد هم گفتند موفقيت يعني عاشق شغلت باشي. فقط ۲۰ درصد موفقيت را در رفاه مالي ‌مي‌دانستند!

اما بين گفتن و عمل كردن كيلومترها فاصله است.

وقتي پاي موفقيت درميان باشد، چشم‌هايمان ما را گمراه مي‌كنند. به سختي مي‌توانيم جلوي خودمان را بگيريم كه آدم‌هاي پولدار، كله گنده و گردن كلفت را موفق‌ترين آدم‌ها به حساب نياوريم! صرف نظر از آنچه به دست مي‌آوريد، هميشه دست بالاي دست شما وجود دارد و همين مسئله باعث مي‌شود حس كنيد كه اصلا موفق نيستيد. مسئله اين نيست كه شما زر و زيور دنيوي نداريد، مسئله اين است كه تعريف شما از موفقيت در همين زر و زيور دنيوي خلاصه مي‌شود.

موفقيت واقعي يعني شما دقيقا كي هستيد و تا به حال در رسيدن به اين خود واقعي چقدر موفق عمل كرده‌ايد. اگر خودتان را به در و ديوار مي‌كوبيد كه «من به اندازه‌ي كافي موفق نيستم» در واقع معيار سنجش شما براي موفقيت از بيخ غلط است. بعضي وقت‌ها آدم فقط به يكي احتياج دارد كه يادآوري كند تا حالا در زندگي به چه چيزهايي رسيده است. در ادامه به چند شاخص درست و حسابي براي سنجش موفقيت اشاره مي‌كنيم كه به شما كمك مي‌كنند به خودتان يادآوري كنيد چه آدم موفقي هستيد!

۱. فكر نمي‌كنيد از دماغ فيل افتاده‌ايد

همه‌ي ما آدم‌هاي موفقي را مي‌شناسيم كه طوري رفتار مي‌كنند انگار آسمان تپيده و آنها روي زمين پا گذاشته‌اند. فكر مي‌كنند دنيا مال آنهاست و باقي آدم‌ها صرفا در آن زندگي مي‌كنند… اينطور نيست؟ اين اصلا موفقيت نيست. موفقيت واقعي يعني داشتن حس همدردي و درك اينكه احساسات و روياهاي بقيه‌ي آدم‌ها هم به اندازه‌ي احساسات و روياهاي خودمان اهميت دارد و ما بدون ديگران نمي‌توانيم موفق باشيم.

۲. مثبت‌انديش هستيد

اميد و مثبت‌انديشي دو عنصر اساسي براي تشكيل يك زندگي شاد هستند. اگر روي مشكلات متمركز شويد، بي‌انگيزه و منفي‌نگر خواهيد شد. وقتي در مسير منفي‌نگري گام برداريد حتي اگر در راه خود به چيزي دست پيدا كنيد، اصلا به چشمتان نمي‌آيد. موفقيت واقعي يعني هميشه نيمه پر ليوان را ببينيد و اعتقاد داشته باشيد كه قدرت داريد از دل موقعيت‌هاي بد، موقعيت‌هاي خوب خلق كنيد.

۳. مي‌دانيد كه شكست هميشگي نيست

حتما شما هم ياد گرفته‌ايد كه فقط آدم‌هايي كه هرگز تلاشي نمي‌كنند، هرگز شكست نمي‌خورند. وقتي شكست مي‌خوريد، به صورت خودكار خودتان را بازنده تلقي نمي‌كنيد. بلكه پوزه‌ي آن شكست را به خاك مي‌ماليد و به صورت فرصتي براي ياد گرفتن به آن نگاه مي‌كنيد. اگر هنوز هم گهگاهي با شكست خوردن نااميد مي‌شويد، پس بدانيد و آگاه باشيد كه مزه‌ي موفقيت واقعي را نخواهيد چشيد تا زماني كه ياد بگيريد چطور پوزه‌ي اين شكست‌ها را به خاك بماليد. اشتباهات به شما نشان مي‌دهند كه داريد در مسير غلط حركت مي‌كنيد، پس راه را براي موفقيت هموار مي‌كنند. وقتي كه بيشتر از هميشه احساس درماندگي و بيچارگي مي‌كنيد، بزرگ‌ترين پيشرفت‌ها شكل‌ مي‌گيرند. چون اين درماندگي و بيچارگي باعث مي‌شوند متفاوت فكر كنيد، چشم‌انداز وسيع‌تري از مشكلات را ببينيد و در نهايت آن راه حل طلايي را كه از نظرها پنهان مانده بود، پيدا كنيد.

۴. منطقي مي‌انديشيد و همه چيز را تحت كنترل داريد

اتفاقات بد به هر حال رخ مي‌دهند و اين بخشي از زندگي است. تعريف اكثر ما از يك روز بد، براي كسي كه با مشكلات واقعي دست به گريبان بوده – مثلا غذاي كافي نداشته يا تلاش كرده طي جنگ جهاني زنده بماند- مثل تعطيلات به نظر مي‌رسد. جا گذاشتن سويچ داخل ماشين يا حتي رد شدن در گرفتن ترفيع براي شمايي كه ياد گرفته‌ايد تا منطقي بينديشيد و اوضاع را تحت كنترل بگيريد، آنقدرها هم بد نيستند. اين ويژگي مهمِ خود را به عنوان يك برگ برنده در نظر بگيريد.

۵. وقتي به كمك نياز داريد، تقاضاي كمك مي‌كنيد

يكي از نشانه‌هاي آدم‌هايي كه هنوز به بلوغ احساسي نرسيده‌اند اين است كه هر قدر هم كه به كمك نياز داشته باشند، از كسي درخواست كمك نمي‌كنند. درخواست كمك به اين معنا است كه شما قصد نداريد تا با بي‌نقص نشان دادن خود به ديگران چيزي را ثابت كنيد. نمي‌ترسيد كه مردم ضعف‌هاي شما را ببينند و به اين سطح از درك و فهم رسيده‌ايد كه هيچ كس به تنهايي موفق نمي‌شود.

۶. زندگي در چشم شما بازي يك سر برد، يك سر باخت نيست

زندگي در چشم شما مثل يك الاكلنگ نيست كه اگر يك طرف ببرد، طرف مقابل حتما بايد ببازد. فقط به خاطر اينكه كس ديگري به موفقيتي دست پيدا مي‌كند شما خودتان را بازنده و بدبخت نمي‌دانيد. فقط همين دفعه است كه شما برنده نشده‌ايد و در اين شرايط آسمان به زمين نمي‌آيد. يكي از نشانه‌هاي قطعي موفقيت توانايي پايكوبي بي غل و غش براي موفقيت‌هاي ديگران است.

۷. تفاوت بين جذبه‌ي دايمي و هيجان زودگذر را مي‌دانيد

آيا روزهايي را به خاطر مي‌آوريد كه روابط طولاني‌مدت شما بعد از مدتي به يك مرثيه‌ي كسالت‌بار تبديل مي‌شدند و شما هم خيلي زود دل‌زده مي‌شديد؟ اگر دوره‌ي چنين هيجانات زودگذري را سپري كرده‌ايد، به شما تبريك مي‌گويم. حالا كه پايداري و جذبه‌ي عميق را در كارها و روابط سرلوحه قرار داده‌ايد، يعني در راه موفقيت گام بر‌مي‌داريد.

۸. برايتان مهم نيست ديگران در مورد شما چه فكر مي‌كنند

وقتي نگران اين هستيد كه ديگران در مورد شما چه فكر مي‌كنند، يعني احساس مي‌كنيد كه بايد به ديگران چيزي را ثابت كنيد. برعكس، زماني كه اهميت نمي‌دهيد ديگران چه فكري درباره‌ي شما مي‌كنند، با خودتان و اصول و خواسته‌هايتان صادق هستيد و از زندگي راضي هستيد، يعني موفقيت در مشت شما است. وقتي كه بدانيد نظرات بقيه‌ي آدم‌ها فقط و فقط نظر هستند نه چيزي بيشتر، معناي واقعي موفقيت را درك خواهيد كرد. اين نظرات هيچ تاثيري روي زندگي شما ندارند و نمي‌توانند خود واقعي شما را تغيير بدهند.

۹. آنچه را نمي‌توانيد تغيير دهيد، مي‌پذيريد و آنچه را كه مي‌توانيد، تغيير مي‌دهيد

بين بدبيني و واقع‌بيني تفاوت وجود دارد. وقتي طوفان در راه است، براي توقف طوفان كاري از دست شما بر‌نمي‌آيد. اما اگر بپذيريد كه طوفان در راه است، مي‌توانيد جلوي عواقب منفي‌اش را بگيريد. اگر شركتي كه در آن كار مي‌كنيد در حال كوچك شدن است و شما در پي تعديل نيرو اخراج شده‌ايد، هر ثانيه‌اي كه صرف انكار كردن اين اتفاق مي‌كنيد، آنچه را در آينده قرار است برايتان اتفاق بيفتد، به تعويق مي‌اندازيد. اگر انسان واقع‌بيني هستيد پس در اين شرايط مي‌توانيد به راه خود ادامه دهيد و گزينه‌هايي را كه پيش رو داريد بررسي كنيد و براي چيزهايي كه مي‌توانيد تغيير دهيد برنامه‌ريزي كنيد. مسئوليت‌پذيري در قبال تغيير چيزهايي كه دوست داريد در زندگي خود تغيير دهيد، يكي از شاخص‌هاي بزرگ موفقيت است.

در آخر

اينكه حس مي‌كنيد شكست خورده‌ايد فقط چون بايد شغل بهتري داشته باشيد، خانه‌ي بزرگ‌تري بخريد يا ماشين گران‌تري سوار شويد اصلا منطقي نيست. موفقيت واقعي از درون مي‌جوشد و كاملا مستقل از شرايط پيرامون شما است.

ويرايشگر زندگي را به دوستان خود معرفي كنيد:

آدرس  ما :

 

www.telegram.me/karafarin_iran

http://lifeeditor.blogfa.com


۱۰ تصميم مالي كه ۱۰ سال ديگر از گرفتن آنها پشيمان خواهيد شد

۴ بازديد
۱. هنوز حساب دخل و خرجتان را به دست نگرفته‌ايد

براي حساب كتاب كردن امروز و فردا مي‌كنيد؟ حالا وقتش رسيده است كه دخل و خرج‌تان را توي مشت بگيريد.

جنبه‌ي قشنگ حساب كتاب كردن در اين است كه نه تنها حواستان به خرج و برج‌تان هست، بلكه مي‌دانيد براي خريدن چه چيزهايي پول كافي داريد. تا حالا برايتان پيش آمده است كه چشمتان به يكي از اين بستني‌فروشي‌هاي سر خيابان بيفتند كه بستني اسكوپي خوشمزه مي‌فروشند؟ بعد با خودتان فكر كنيد: «مي‌دوني چيه، نمي‌دونم اين بستني رو بخرم يا نه، شايد ديگه خيلي دارم ولخرجي مي‌كنم.»

وقتي حساب كتاب هزينه‌ها را داشته باشيد ديگر خبري از اين شك و شبهه‌ها براي خريدن و نخريدن وجود ندارد. با در دست داشتن سرنخ پولتان دقيقا مي‌دانيد كه چقدر خرج كنيد و حال جيب‌تان همچنان خوب باقي خواهد ماند.

با ديدن فوايد بلندمدت حساب و كتاب مالي چشم‌هايتان گرد خواهند شد. به اين فكر كنيد كه با اين كار چقدر پول مي‌توانيد پس‌انداز كنيد، به چه اهداف مالي مي‌توانيد دست پيدا كنيد و با چه صلح و آرامشي در كنار همسرتان بنشينيد و با هم تصميمات مالي بگيريد. به نظر من كه ارزشش را دارد!

۲. بدهي كارت اعتباري (خريد‌هاي نسيه) خود را هر ماه صاف نمي‌كنيد

بدهي موجود در (ليست بقال و قصاب) كارت‌هاي اعتباري مي‌تواند خيلي زود روي هم تلنبار شود و بيچاره‌تان كند. اگر عادت نداريد سر ماه بدهي (خريد‌هاي نسيه) كارت اعتباري خود را پرداخت ‌كنيد، از امروز شروع كنيد. استفاده‌ي هميشگي از (امكان نسيه خريد كردن) اين كارت‌هاي اعتباري ممكن است باعث شود كه به جاي خرج كردن پول‌تان در جاهاي ضروري مثل خريدن يا اجاره‌ي خانه، در جاهاي غيرضروري پول خرج كنيد.

يادآوري مي‌كنم كه حساب و كتاب كردن و كنترل خرج و برج به شما كمك مي‌كند تا افسار (اين نسيه‌ها) كارت‌هاي اعتباري را در دست بگيريد.

۳. چشم بسته محصولات پولي و مالي مي‌خريد

زني را مي‌شناسم كه سالانه بالاي ۱۰ ميليون تومان خرج انواع و اقسام بيمه‌ها و شهريه‌ها مي‌كند و خودش حتي خبر ندارد! فكر مي‌كنيد چنين چيزي ممكن نيست براي شما اتفاق بيفتد؟

وقتي مشاور بيمه به شما بيمه‌ي عمر مي‌فروشد يا مشاور مالي در مورد قرارداد يك وام با شما صحبت مي‌كند، قبل از امضا كردن، اول از همه اطمينان حاصل كنيد كه به اندازه‌ي كافي از قرارداد بيمه و وام سر در ‌مي‌آوريد.

۴. پس‌انداز كافي براي روز مبادا نداريد

پس‌انداز كردن از شما در مقابل رخدادهاي پيش‌بيني نشده محافظت مي‌كند. هر آدمي در زندگي روزهاي تنگ‌دستي خواهد داشت. اين پس‌انداز چه يك ميليون تومان باشد چه ده ميليون تومان، بالاخره در روزگار تنگ‌دستي گره‌اي از كارتان خواهد گشود.

به نظر من هشت ماه در سال را صرف پس‌انداز كردن كنيد و هر وقت از اين پس‌انداز براي امور ضروري استفاده كرديد، دوباره از نو شروع كنيد و پس‌انداز كردن را در اولويت اهداف مالي خود قرار دهيد. اگر اجازه دهيد كه پس‌اندازتان ته بكشد، يك روز خواهد آمد كه بدجور دست‌تان زير ساطور بدهي‌ها خواهد ماند.

۵. جيب خالي، پز عالي

اين روزها داشتن ماشين مدل بالا دغدغه‌ي خيلي از آدم‌ها است. افتادن در چاه چشم و هم‌چشمي مثل گودالي است كه به اين سادگي پر نمي‌شود. اگر جيب‌تان خالي است اما به خريد نقد يا قسطي ماشين فكر مي‌كنيد، عاجزانه خواهش مي‌كنم: دست نگه‌داريد.

خريدن ماشين در اين شرايط، تبعات پيچيده‌اي به دنبال دارد. ممكن است ضربه‌ي مالي بخوريد و خريد آن ماشين كذايي بدجوري برايتان گران تمام شود. حتي ممكن است پس‌انداز دوران بازنشستگي خود را الكي الكي دود كنيد و به هوا بفرستيد، بدون اينكه حتي خودتان آگاه باشيد.

۶. با كله‌شقي از گرفتن مشاور مالي سرباز‌ مي‌زنيد

اگر در زمينه‌ي امور مالي حرفه‌اي نيستيد يا با علوم اقتصادي آشنايي نداريد، احتمال اينكه بيراهه برويد زياد است. اين حرف من به اين معنا نيست كه هيچ كس نمي‌تواند بدون اشتباه پيش برود اما ممكن است طي ده سال آينده، در نهايت از تصميماتي كه امروز در خريد و فروش سهام خود گرفته‌ايد، پشيمان شويد و وقتي به عقب نگاه كنيد، بفهميد كه يك عالمه پول بي‌زبان را مفت از دست داده‌ايد. سرمايه‌گذاري روي يادگرفتن اصول اوليه‌ي اقتصادي، حداقل از طريق مراجعه به يك مشاور مالي، كار هوشمندانه‌اي است.

با مراجعه به مشاوران مالي مي‌توانيد تا حد زيادي، در وقت و پول خود صرفه‌جويي كنيد و اطمينان حاصل كنيد كه استراتژي سرمايه‌گذاري شما در موقعيت فعلي كارآمد است. انواع و اقسام اين مشاوران مالي وجود دارند، بنابراين درست و حسابي بگرديد تا بفهميد كدام‌يك به درد شما مي‌خورند.

۷. استفاده از بيمه را ناديده مي‌گيريد

اگر زبانم لال، قرار باشد همين الان به ديار باقي بشتابيد، رفاه مالي خانواده‌تان بعد از شما تامين خواهد بود؟ اگر پاسختان منفي است، به نظر من به بيمه‌ي عمر نياز داريد.

و البته، منظورم از گفتن بيمه‌ي عمر اين بود كه فقط مثالي زده باشم. به جز بيمه‌ي عمر چندين مدل بيمه‌ي ديگر وجود دارد كه بايد مد نظر قرار دهيد: بيمه‌ي از كار افتادگي، بيمه‌ي خدمات پزشكي و مراقبت براي افراد بالاي ۶۰ سال و يا حتي استفاده‌ي همزمان از چند مدلِ بيمه‌اي در كنار هم.

بيمه از شما در مقابل مسائل مالي غيرمترقبه‌اي حمايت مي‌‌كند كه با اتكا به پس‌انداز خود نمي‌توانيد از پس پرداخت آن بربياييد. پس هرگز از بيمه چشم پوشي نكنيد.

۸. پس‌انداز كردن براي دوران باز‌نشستگي را پشت گوش مي‌اندازيد

‌پس‌انداز كردن براي دوران بازنشستگي بسيار مهم است. اگر فكر مي‌كنيد هنوز پير نشده‌ايد يا اصلا پيري به سراغ شما نخواهد آمد سخت در اشتباهيد! همه‌ي ما روزي پير و ناتوان مي‌شويم و ديگر توانايي كار كردن نخواهيم داشت. به علاوه، انواع و اقسام بيماري‌ها به سراغ‌مان مي‌آيند كه براي درمان آنها بايد پول داشته باشيم. اين روزها نمي‌توان روي كمك‌هاي دولتي خيلي حساب باز كرد. پس خودتان بايد دست به كار شويد و براي دوران بازنشستگي پس‌انداز كنيد.

۹. اهداف مالي شما و همسرتان همسو نيستند

اگر نيت كرده‌ايد كه كلا سرمايه و دار و ندار خود را به باد بدهيد، سعي كنيد اهداف مالي ناهمسو و جداگانه‌اي از همسرتان داشته باشيد! وقتي آدم ازدواج مي‌كند، قرار است در كنار شريك زندگي‌اش در يك جاده و پا به پاي او حركت كند تا زماني كه مرگ آنها را از هم جدا كند. اگر هنوز با همسرتان بر سر اهداف مالي خود به توافق نرسيده‌ايد، بنشينيد و در موردش با هم حرف بزنيد، تفاوت‌هاي هم را بشناسيد، سبك و سنگين كنيد و به جمع‌بندي برسيد. در نهايت خواهيد ديد كه ارزشش را دارد.

۱۰. به جاي اينكه بودجه‌ي شما خرج و مخارج را بگرداند، خرج و مخارج بودجه‌ي شما را مي‌گردانند

قبض موبايل‌تان هر ماه سر به فلك مي‌كشد؟ براي اين سرويس‌هاي بيخود و مسخره‌ي سرويس‌دهنده‌هاي تلفن همراه پول خرج مي‌كنيد؟ فيلم و سريال دانلود مي‌كنيد و هر ماه پوست ترافيك اينترنت خود را مي‌كنيد؟ يك عالمه آهنگ دانلود مي‌كنيد كه خيلي‌ها را بيشتر از يك بار گوش نمي‌دهيد؟

از اين مدل سوالات از خود بپرسيد، سوالات خوبي هستند چون به هزينه‌هايي اشاره دارند كه هر روز و هر ماه جلو رويتان سبز مي‌شوند. بعضي از اين مدل هزينه‌ها در مدت يك ماه خيلي روي دست‌تان خرج نمي‌گذارند اما در بلندمدت مي‌توانند اثرات زيان‌باري داشته باشند. دنبال راه‌هايي باشيد كه اين مدل هزينه‌ها را كاهش دهيد و فقط تصور كنيد با پس‌انداز اين پول طي ۱۰ سال و سرمايه‌گذاري آن در جاي ديگري چقدر پول مي‌توان به جيب زد؟ احتمالا خيلي بيشتر از آنچه فكرش را بكنيد.

دنبال گرفتن تصميمات مالي‌اي باشيد كه آينده‌ي روشني داشته باشند. حتي به كار بستن يكي دو تا از اين توصيه‌ها مي‌تواند تغييرات چشمگيري در زندگي شما ايجاد كند. حالا در قدم بعدي، كداميك از اين توصيه‌ها را به كار خواهيد بست؟

ويرايشگر زندگي را به دوستان خود معرفي كنيد:

آدرس  ما :

 

www.telegram.me/karafarin_iran

http://lifeeditor.blogfa.com

 

 


كم‌خوابي چه تاثيري بر شما و شغل‌تان دارد؟

۴ بازديد

طبق تحقيقات مركز تخصصيِ خواب در دانشكده‌ي پزشكي هاروارد، بهره‌وريِ كوتاه‌مدتي كه از كاهش زمان خواب، به نفعِ كار بيشتر به‌دست مي‌آيد، به‌سرعت با اثرات زيان‌آور كم‌خوابي از بين مي‌رود، اثراتي كه خود را با تغيير حال‌وهوا، كاهش توانايي در تمركز و كاهش دست‌يابي به عملكرد بالاي مغز در روزهاي آتي نشان مي‌دهند. اثرات منفيِ كمبود خواب به قدري زياد است كه كارائيِ افراد مست در مقايسه با كساني كه كمبود خواب دارند، بهتر است!

چرا براي انجام كارهايتان به خواب كافي نياز داريد؟

همه مي‌دانيم كه خواب براي مغز شما خوب است، اما تحقيق جديد دانشگاه روچستر، اولين شواهد مستقيم را فراهم كرده است كه نشان مي‌دهد چرا سلول‌هاي مغز نياز به خواب دارند (آن هم خواب به روش صحيح، كه راجع به آن صحبت خواهيم كرد). يافته‌هاي اين تحقيق نشان مي‌دهد زماني كه مي‌خوابيد، مغز، پروتئين‌هاي سمّيِ حاصل از نورون‌هاي خود را كه در اثر فعاليت عصبي در زمان بيداري ترشح مي‌شوند، از بين مي‌برد. متأسفانه فقط در زمان خواب است كه مغز مي‌تواند آنها را از بين ببرد. پس زماني كه خواب كافي نداريد، پروتئين‌هاي سمّي در سلول‌هاي مغز شما باقي مي‌مانند و باعث ضعف در توانايي فكر كردن شما مي‌شوند، فقداني كه مقدار زيادي كافئين هم، آن را ترميم نمي‌كند.

كمبود خواب به تمام عملكردهاي مغزتان آسيب مي‌رساند. توانايي‌تان براي پردازش اطلاعات و حل مسئله را كاهش مي‌دهد، خلاقيت را در شما از بين مي‌برد و سطح استرس و واكنش‌‌هاي احساسي را به‌شدت افزايش مي‌دهد.

كمبود خواب چه تأثيري بر سلامت شما دارد؟

فقدان خواب كافي به مشكلات جدي سلامت مرتبط است، از جمله حمله‌ي قلبي، سكته، ديابت نوع ۲ و چاقي. همچنين كم‌خوابي، باعث استرس بيشتر مي‌شود، زيرا بدنتان شروع به توليد بيش از حد هورمون كورتيزول مي‌كند. كورتيزولِ اضافه، اثراتي منفي‌‌ براي سلامتي دارد و به سيستم ايمني آسيب مي‌رساند. افزون بر اين، كم‌خوابي باعث مي‌شود پيرتر به نظر برسيد، زيرا كورتيزول، كلاژن پوست را كه باعث صافي و شادابيِ آن مي‌شود، از بين مي‌برد. كمبود خواب در مردان نيز مقدار تستسترون و تعداد اسپرم‌ها را كاهش مي‌دهد.

مطالعات بسياري نشان داده‌اند كساني كه خواب كافي دارند عمر طولاني‌تر و زندگي سالم‌تري دارند. اما گاهي حتي دانستن اين موضوع هم انگيزه‌ي كافي در افراد ايجاد نمي‌كند تا به خواب كافيِ خود توجه كنند. پس اين مورد را در ذهن داشته باشيد كه كم‌خوابي باعث چاقي مي‌شود. كمبود خواب، توانايي بدن براي سوزاندن كربوهيدرات‌ها و كنترل مواد غذايي دريافتي را به خطر مي‌اندازد. زماني كه كم‌تر مي‌خوابيد غذاي بيشتري مصرف مي‌كنيد و مشكل بيش‌تري براي سوزاندن كالري‌هاي مصرف شده داريد. كمبود خواب با افزايش هورمون گرلين (هورمون محرك اشتها)، فرد را گرسنه‌تر مي‌كند و احساس سيري را با كاهش مقدار هورمون لپتين (هورمون سيري)، دشوار مي‌سازد. افرادي كه كمتر از ۶ ساعت در شب مي‌خوابند، در مقايسه با كساني كه ۷ تا ۹ ساعت در شب مي‌خوابند، ۳۰ درصد بيش‌تر در معرضِ چاق شدن، قرار دارند.

چه مقدار خواب كافي است؟

بيشتر افراد به ۷ تا ۹ ساعت خواب در شب نياز دارند تا استراحت كاملي داشته باشند. افراد كمي هستند كه با كمتر از ۷ ساعت خواب در شب مشكلي ندارند و افراد كمي نيز هستند كه بدون تغيير اساسي در وضع سلامت‌شان، به بيش از ۹ ساعت خواب نياز دارند. و اين امر به اين دليل اهميت مي‌يابد كه طبق تحقيقات مؤسسه‌ي ملي خواب امريكا، بيش از نيمي از مردم امريكا كم‌تر از ۷ ساعتِ استاندارد، در شب مي‌خوابند. البته اين موضوع براي افرادي كه براي رسيدن به هدفشان، هيچوقت دست از تلاش برنمي‌دارند، خيلي بدتر از اين حرف‌هاست.

تحقيقي روي ۵۰۰ مدير ارشد اجرايي نشان داد كه نيمي از آنها كمتر از ۶ ساعت در شب مي‌خوابند، مسئله‌اي كه تنها به رأسِ سازمان‌ها ختم نمي‌شود. طبق تحقيقات مركز پيشگيري و كنترلِ بيماري‌ها، يك سوم كارگران امريكايي كم‌تر از ۶ ساعت در شب مي‌خوابند و اين كمبود خواب باعث پايين آمدن بهره‌وري مي‌شود كه در نتيجه براي كسب‌و‌كارهاي ايالات متحده امريكا، سالانه هزينه‌اي بيش از ۶۳ ميليارد دلار به دنبال دارد.

كاري براي كم‌خوابي‌ها انجام دهيد

علاوه بر مزاياي مشهودِ خواب، مانند فكرِ باز و حفظ سلامت، مواردي مانند تواناييِ مديريت احساسات و حفظ آرامش در موقعيت‌هاي دشوار، خواب كافي ارتباط مستقيمي با عملكرد شما دارد. وب‌سايت TalentSmart مطالعه‌اي بر روي بيش از يك ميليون نفر انجام داده است و دريافته است كه ۹۰ درصد از كساني كه داراي عملكرد عالي هستند، هوش هيجاني (EQ) بالايي دارند. اين افراد داراي مهارت‌هايي براي درك و استفاده از احساسات به نفع خود هستند و براي رسيدن به اين هدف، داشتن خواب كافي، يكي از بزرگ‌ترين‌ ابزارهايي است كه در اختيار دارند.

افراد داراي هوش هيجاني بالا مي‌دانند كه نه‌تنها ميزان ساعت‌هاي خواب مهم است، بلكه كيفيت خواب نيز از اهميت بالايي برخوردار است. زماني كه مقدار خواب لازم براي بدن‌تان را برآورده مي‌كنيد، قطعا بايد كيفيت خوابتان را با بهداشت مناسب خواب افزايش دهيد. قاتلان پنهان بسياري وجود دارند كه كيفيت خواب را از بين مي‌برند. ۱۰ استراتژي‌اي كه در ادامه آمده به شما كمك مي‌كند تا اين قاتلان را بشناسيد و خواب‌تان را از شر اين مزاحمان، پاكسازي كنيد. استراتژي‌هاي زير را به كار ببنديد تا از مزاياي سلامت و عملكرد آن كه از كميّت و كيفيت صحيح خواب به دست مي‌آيد، بهره ببريد.

۱. قرص‌هاي خواب را كنار بگذاريد

منظورم از قرص خواب هر آن‌ چيزي است كه مي‌خوريد تا شما را آرام كند و بتوانيد بخوابيد. الكل، Nyquil، Benadryl، Valium، Ambien و يا هر چيز ديگري؛ زيرا همه‌ي آن‌ها به شدت فرآيند طبيعي خواب را در مغز مختل مي‌كنند. آيا تا به‌حال متوجه شده‌ايد كه با استفاده از اين آرام‌بخش‌ها، خواب‌هاي واقعا عجيبي مي‌بينيد؟ وقتي كه مي‌خوابيد و مغز سم‌ها را از بين مي‌برد، مراحل پيچيده‌اي را پشت سر مي‌گذارد. گاهي براي عبور از اين مراحل،‌ در خاطرات روز مي‌گَردد و آنها را ذخيره يا پاك مي‌كند (كه باعث به وجود آمدن خواب يا رؤيا مي‌شود). آرام‌بخش‌ها اين چرخه را به هم مي‌زنند، و فرآيند طبيعيِ مغز را تغيير مي‌دهند.

هر آن‌ چيزي كه در فرآيند طبيعي خواب مداخله كند، عواقب ناخوشايندي در كيفيت خواب‌تان دارد. بسياري از استراتژي‌هايي كه در ادامه آمده‌ است، عواملي را كه فرآيند بهبودي را مختل مي‌كنند، حذف مي‌كند. اگر رها كردن قرص‌هاي خواب دشوار است، از استراتژي‌هاي ديگر (مانند كاهش مصرف كافئين) كمك بگيريد زيرا به خواب طبيعي شما كمك بيش‌تري مي‌كند و وابستگي‌تان به آرام‌بخش‌ها را كاهش مي‌دهد.

توجه: اگر داروهاي خواب شما تجويز پزشك‌تان است حتما در اين باره با او مشورت كنيد.

۲. از مصرف كافئين بپرهيزيد (حداقل بعد از ناهار)

مي‌توانيد با كاهش مصرف كافئين، بيش‌تر بخوابيد و كيفيت خواب‌تان را نيز افزايش دهيد. كافئين، محرك قدرتمندي است كه با افزايش توليدِ آدرنالين و ايجاد وقفه در مواد شيمياييِ مولد خواب در مغز، خوابيدن را مختل مي‌كند. كافئين، نيمه‌عمر ۶ ساعته دارد و بنابراين، ۲۴ ساعت كامل طول مي‌كشد تا از سيستمِ بدن شما خارج شود. اگر ساعت ۸ صبح يك فنجان قهوه بخوريد، ساعت ۸ شب هنوز ۲۵ درصد از كافئين آن در بدن شما وجود دارد و يا هر مقداري كه از ظهر به بعد مصرف كنيد تا ساعت خواب، ۵۰ درصد از آن، در بدن شما موجود خواهد بود. كافئين موجود در خون شما كه اثرات منفي آن به ميزان مصرفش بستگي دارد، به خواب رفتن و خواب مداوم را براي‌تان دشوار خواهد كرد.

زماني كه بالاخره به خواب مي‌رويد، اتفاق بدتري در انتظارتان است. كافئين كيفيت خواب‌تان را در مرحله‌ي حركات سريع چشم (REM) كاهش مي‌دهد، مرحله‌اي كه جسم شما در حال تجديد قوا مي‌باشد. زماني كه كافئين، خواب‌تان را مختل مي‌كند، روز بعد با نقص در فرآيندهاي شناختي و احساسي از خواب بيدار مي‌شويد و به طور طبيعي تمايل داريد كه يك فنجان قهوه يا نوشيدني انرژي‌زا بخوريد تا هوشياري بيش‌تري به‌ دست آوريد و بدين ترتيب دور باطلي از رفتارهاي آسيب‌رسان را تكرار مي‌كنيد.

۳. شب‌ها از نور آبي استفاده نكنيد

اين موردِ بسيار مهمي است كه بيشتر مردم حتي متوجه نمي‌شوند بر خواب‌شان اثر مي‌گذارد. نور با طول موج كوتاهِ آبي‌رنگ، نقش بسزايي در روحيه، سطح انرژي و كيفيتِ خواب‌تان دارد. نور آفتاب در صبح، حاوي مقدار زيادي از اين نورِ «آبي» است. نور آبي، زماني كه چشمان‌تان مستقيما در معرض آن قرار مي‌گيرد (نه از پشت پنجره يا هنگام استفاده از عينك آفتابي) از توليد هورمون ملاتونين كه خواب‌آور است، جلوگيري كرده و شما را هوشيار نگه مي‌دارد. پس قرار گرفتن در معرض نور خورشيد صبح‌گاهي عالي است و مي‌تواند تاثير مثبتي روي سطح انرژي و روحيه شما داشته باشد. اگر در طول روز به هر دليلي به نور آفتاب دسترسي نداريد، مي‌توانيد از لامپ‌هاي آبي رنگ استفاده كنيد.

پرتو خورشيد در بعدازظهر نور آبي خود را از دست مي‌دهد و اين امكان را براي بدن فراهم مي‌كند تا ملاتونين توليد كند و احساس خواب را در شما ايجاد كند. تا شب، مغز انتظار هيچ‌گونه نور آبي‌اي را ندارد و نسبت به آن بسيار حساس است. مسئله‌اي كه حساسيت نسبت به نور آبي براي خواب ايجاد مي‌كند اين است كه بسياري از ابزارهاي مورد علاقه‌ي ما در شب، مثل لپ‌تاپ، تبلت، تلويزيون و موبايل‌، اين نور آبي‌رنگ را با طول موج كوتاه انتشار مي‌دهند و اتفاقا نور لپ‌تاپ، تبلت و موبايل بسيار روشن است و مستقيما به صورت‌تان مي‌تابد. اين تماس، توليد ملاتونين را دچار نقص مي‌كند و توانايي شما براي به‌خواب رفتن و كيفيت خواب‌تان هنگام چرت زدن را دچار اختلال مي‌كند. به خاطر داشته باشيد، چرخه‌ي خواب فرآيندي است كه مغز را در تمام طول روز، درگير مي‏‌كند. زماني كه در شب، اين ابهام را براي مغزتان ايجاد مي‌كنيد كه نوري كه با آن مواجه شده است، نور صبح‌گاهي است، تمام فرآيند را با اثراتي كه بعد از به‌خواب رفتن شما ادامه مي‌يابد، از مسير طبيعي‌اش خارج مي‌كنيد. بهترين كاري كه مي‌توانيد انجام دهيد اين است كه بعد از شام از اين وسايل استفاده نكنيد (در مورد تلويزيون تا زماني كه با فاصله از آن بنشينند، مشكلي وجود ندارد). اگر مجبوريد كه از اين وسيله‌ها در شب استفاده كنيد، مي‌توانيد با استفاده از فيلتر يا محافظ‌هاي چشم، اين تماس را به حداقل برسانيد.

۴. هر روز در زمان مشخصي از خواب بيدار شويد

پيوستگي براي خواب مناسبِ شبانه بسيار مهم است، به ويژه زماني كه صحبت در مورد بيدار شدن است. بيدار شدن در زماني مشخص در هر روز باعث مي‌شود ريتم شبانه‌روزي شما منظم شود و در نتيجه حال‌و‌هوا و كيفيت خواب‌تان بهبود مي‌يابد. زماني كه ساعت بيداري مشخصي داريد، مغز شما خود را با آن ساعت وفق مي‌دهد و بعد از چرخه‌ي خواب، وقتي بيدار مي‌شويد، به‌حالت آماده‌باش درمي‌آيد تا بدن‌تان احساس كند استراحت كرده و حالا وقت هوشياري است. تقريبا يك ساعت پيش از اينكه بيدار شويد، سطح هورمون‌ها به تدريج افزايش مي‌يابد (همچنين دماي بدن و فشار خون) و اين مسئله باعث مي‌شود كه هوشيارتر شويد. به همين دليل است كه اغلب درست پيش از اينكه ساعت‌تان زنگ بخورد بيدار مي‌شويد.

حال اگر هر روز در زمان مشخصي از خواب بيدار نشويد، مغز نمي‌داند كه فرآيند خواب را چه زماني تكميل كند و چه زماني بايد شما را براي بيداري آماده كند. مدت‌ها پيش، نور خورشيد بود كه زمان بيدار شدنِ منظم را تضمين مي‌كرد. امروزه، ساعت‌زنگ‌دار، تنها راهي است كه بيشتر افراد مي‌توانند اين كار را انجام دهند و انجام موفقيت‌آميز اين كار به مقاومت در برابر وسوسه‌ي خوابيدن در زمان خستگي نياز دارد، چون واقعا با منظم نگه داشتن ساعت بيداري احساس بهتري خواهيد داشت.

۵. در تعطيلات آخر هفته زياد نخوابيد

بيش از روزهاي عادي خوابيدن آخرِ هفته، نتيجه‌ي عكس براي جبرانِ كم‌خوابي‌تان دارد. اين كار باعث ايجاد اختلال در ريتم شبانه‌روزي‌تان مي‌شود، زيرا نظم بيدار شدنِ شما را بر هم مي‌ريزد. زماني كه در طول هفته در ساعت مشخصي از خواب بيدار مي‌شويد اما در آخر هفته بيش از آن زمان مي‌خوابيد، احساس خستگي و بي‌حالي خواهيد كرد، زيرا مغز بدن را براي بيداري آماده نكرده است. اگر آخر هفته‌ها زيادي بخوابيد، مشكل خيلي زيادي ايجاد نمي‌كند، اما بهره‌وري‌تان را در اولين روز كاري بعد از تعطيلي كاهش مي‌دهد، زيرا چرخه‌ي خوابِ شما را مختل مي‌كند و بازگشت به برنامه‌ي منظمِ قبلي دشوار مي‌‌شود.

۶. بايد بدانيد به چه مقدار خواب نياز داريد

شما نمي‌توانيد كنترلي بر ميزان خوابِ مورد نيازتان داشته باشيد و دانشمندان نيز به تازگي موفقيت‌هايي را در كشف ژن‌‏هاي مربوط به ميزان خواب موردنياز، به‌دست آورده‏‌اند. مسئله اين است كه اكثر افراد بسيار كم‌تر از آنچه واقعا نياز دارند، مي‌خوابند و به همين دليل نيز، از آنچه انتظار مي‌رود، عملكرد پايين‌تري دارند، زيرا گمان مي‌كنند كه بدنشان خواب كافي دريافت مي‌كند. خيلي از ما، بعد از تجربه‌هاي تلخ، بالاخره اين واقعيت را قبول مي‌كنيم. آريانا هافينگتون (Arianna Huffington) از آن آدم‌هاي آشفته‌اي بود كه خواب ناكافي داشتند و زياد كار مي‌كردند، تا اينكه در يك بعدازظهر از فرط خستگي به طور ناگهاني از حال رفت. او بعد از اين اتفاق، با ايجاد تغييراتي در عادت‌هاي خوابش، موفقيت و تندرستي خود را جدّي‌تر گرفت. هافينگتون در اين باره مي‌گويد: «به تدريج خوابم را با اضافه كردن ۳۰ دقيقه در شب به ۷ تا ۸ ساعت رساندم. نتيجه حيرت‌انگيز بود. تمام تحقيقات نشان مي‌دهند، زماني كه خواب كافي داشته باشيم، همه چيز بهتر است: سلامتي، توانايي ذهني و آسودگي خيال؛ با خواب كافي ديگر در برابر هر اتفاق بدي، به‌سرعت از كوره در نمي‌رويم.»

هافينگتون، تنها فردي نيست كه اين اتفاق برايش افتاده است. كارآفرينان بزرگ نظير جف بزوس، وارن بافِت و شريل سندبرگ همگي از محاسن خواب كافي، تعريف مي‌كنند. حتي بيل گيتس، جغد شب بدنام، مزاياي آگاهي از ميزان خواب مورد نياز را تصديق كرده است: «من دوست دارم ۷ ساعت خواب شبانه داشته باشم، زيرا خواب كافي، همان چيزي است كه لازم دارم تا هوشيار، خلاق و شاد باشم.»

بهتر است از همين حالا بازيگوشي را كنار بگذاريد و شب‌ها زودتر بخوابيد تا به آن عدد جادويي كه براي خواب‌تان كفايت خواهد كرد، دست پيدا كنيد.

۷. كار را متوقف كنيد

كار كردن در عصر شما را در وضعيت هوشيار و فعال قرار مي‌دهد، در حالي كه بايد بدن در حالت استراحت باشد و آماده‌ي خواب شود. تحقيقات اخير نشان مي‌دهد كه تقريبا ۶۰ درصد از افراد تا زماني كه به خواب بروند، ايميل‌هاي كاري را در موبايل‌هايشان چك مي‌كنند. اجتناب از دستگاه‌ها و ابزارهاي حاوي نور آبي (كه در بالا مورد بحث قرار گرفت)، بعد از زمان مشخصي در عصر نيز، راه بسيار خوبي براي جلوگيري از كار است تا استراحت كنيد و براي خواب آماده شويد. اما اگر به دنبال كيفيت خواب هستيد بايد از هر گونه كاري پيش از خواب اجتناب كنيد.

۸. وقفه‌هاي خواب را از بين ببريد

متأسفانه براي كساني كه فرزند كوچكي دارند، كيفيت خواب به خاطر از خواب پريدن‌هاي مداوم، پايين مي‌آيد. موضوع مهم در اينجا حذف تمام عوامل تحت كنترلي است كه در خواب، وقفه ايجاد مي‌كنند. اگر صداي همسايه‌هاي‌تان بلند است، هنگام خواب از گوش‌گير استفاده كنيد. اگر دوستان‌تان در هر ساعتي از شب تماس مي‌گيرند، پيش از اينكه به خواب برويد، تلفن‌تان را در حالت سكوت قرار دهيد. اگر يك روز مي‌بايست خيلي زودتر از خواب بيدار مي‌شديد، مطمئن شويد كه ساعت زنگ‌دارتان را دوباره به حالت قبل برگردانده‌ايد. عصرها زياد آب ننوشيد تا مجبور نباشيد نيمه‌شب از سرويس بهداشتي استفاده كنيد. اگر همسرتان خروپُف مي‌كند… خوب خودتان بهتر مي‌دانيد! كارهاي كوچكِ زيادي وجود دارند كه با انجام آنها مي‌توانيد وقفه‌هاي غيرضروري‌ را كه خوابتان را مختل مي‌كنند، حذف كنيد.

۹. مراقبه كنيد

بسياري از افرادي كه مراقبه (مديتيشن) را فرا گرفته‌اند، مي‌گويند كيفيت خوابشان بهبود يافته و مي‌توانند. در واقع حتي اگر نتوانند به طور قابل توجهي ساعت‌هاي خوابشان را افزايش دهند، استراحت مورد نياز بدنشان را تأمين مي‌كنند. افرادي كه از بي‌خوابي رنج مي‌بردند، در يك دوره‌ي ۶ هفته‌ايِ مراقبه‌ي خودآگاه و شناخت‌درماني در مركز پزشكي استنفورد شركت كردند. در پايان دوره، ميانگين زماني براي به خواب رفتن‌شان را به نصف (از ۴۰ دقيقه به ۲۰ دقيقه) كاهش دادند و ۶۰ درصد شركت‌كنندگان، ديگر بي‌خواب به حساب نمي‌آمدند. شركت‌كنندگان اين مراقبه‌ها را يك سالِ كامل، پيگيري كردند و ادامه دادند. يافته‌هاي مطالعه‌ي مشابه ديگري در دانشكده‌ي پزشكي دانشگاه ماساچوست نشان داد كه ۹۱ درصد از شركت‌كنندگان يا مقدار داروهاي مصرفي مورد نياز خواب را كاهش دادند يا به طور كامل، مصرف دارو را بعد از مراقبه‌ي خودآگاه و دوره‌ي خواب‌درماني، متوقف كردند. حتما مراقبه را امتحان كنيد. حداقل زودتر خواب‌تان مي‌برد، زيرا به شما مي‌آموزد كه چطور ذهن‌تان را بعد از اينكه سرتان را روي بالش گذاشتيد، آرام و ساكت كنيد.

۱۰. اگر هيچ‌كدام از اين راه‌ها مؤثر نبودند، چرت بزنيد

اوج توليد ملاتونين بين ساعت‌هاي ۱ تا ۳ بعدازظهر اتفاق مي‌افتد كه علت خواب‌آلودگي افراد را در اين ساعت‌ها توجيه مي‌كند. شركت‌هايي مانند گوگل و زاپوس (Zappos) با ارائه‌ي فرصت به كارمندانشان براي چرتِ نيمروزي، از اين مسئله، براي افزايش بهره‏‌وري در محيط كار، استفاده مي‌كنند. اگر خواب كافي شبانه نداريد، اين احتمال وجود دارد كه تمايل شديدي براي خواب بعدازظهر احساس كنيد. زماني كه اين اتفاق مي‌افتد، بهتر است كه چرت كوتاهي بزنيد (حتي ۱۵ دقيقه) تا اينكه براي بيدار ماندن به سراغ كافئين برويد. يك چرت كوتاه، استراحتي را كه بدنتان لازم دارد برايتان فراهم مي‌آورد تا بتوانيد بقيه‌ي بعدازظهر را سپري كنيد و خواب شبانگاهي بهتري خواهيد داشت. اين كار خيلي موثرتر از اين است كه كافئين مصرف كنيد يا چرت نيمروز طولاني‌اي داشته باشيد.

در آخر

مي‌دانم بسياري از شما كه اين مقاله را مي‌خوانيد همچين چيزي به ذهنتان مي‌رسد: «اما من كسي را مي‌شناسم كه هميشه تمام شب بيدار مي‌ماند و كار مي‌كند و اتفاقا بهترين عملكرد را هم در واحد ما دارد.» پاسخ من ساده است: عملكرد اين فرد ضعيف است. همه‌ي ما توانايي‌هاي ذاتي‌اي داريم كه بايد آنها را به حداكثر برسانيم تا به پتانسيل كامل برسيم. بنابراين بايد سعي كنيم به اين مرحله برسيم. اگر «خوب» هستيم سعي كنيم تا با حذف موانع عملكرديِ غيرقابل مشاهده، به درجه‌ي عالي برسيم. شماره‌ي يك بودن در سازمان، يك دستاورد است، اما شرط مي‌بندم اين فرد كه شب‌ها تا صبح بيدار مي‌ماند، چشم به اهداف بزرگ‌تري دوخته است كه نمي‌تواند به آن دست يابد زيرا كمبود خواب باعث شده تا فقط از بخشي از پتانسيل كامل خود استفاده كند. پس بايد اين مقاله را برايش ارسال كنيد، شايد در نحوه‌ي نگرشش تجديد نظر كند.

در پايان، يادتان باشد تنها چيزي كه بايد در شب جبران شود، خواب‌ است و بس.

ويرايشگر زندگي را به دوستان خود معرفي كنيد:

آدرس  ما :

 

www.telegram.me/karafarin_iran

http://lifeeditor.blogfa.com

 


۲۴ پند وارن بافت براي پولدار شدن

۴ بازديد

آقاي بافِت سهامدار عمده و رئيس شركتي به نام Berkshire Hathaway است و البته در كلي شركت كوچك و بزرگ ديگر نظير كوكاكولا و IBM هم سهام خريده است. چيزهايي كه در اين مقاله برايتان گردآوري شده است، چكيده‌اي از سخنان پرمغز بافِت در جلسات سالانه‌ي سهامداران شركتش در بيست سال اخير است.

باعث افتخارم است كه دعوتم را قبول كنيد و اين مقاله را تا انتها بخوانيد.

اسطوره‌ي سرمايه‌گذاري، وارن بافِت راز موفقيتش را با ما به اشتراك مي‌گذارد و نكاتي درباره‌ي زندگي، سرمايه‌گذاري و ۵ فوت كوزه‌گريِ خاص را به ما مي‌آموزد.

در زندگي

 

۱. «در زندگي، فقط بايد چند تا كار را درست انجام بدهيد، تا كلي كار غلط انجام ندهيد.»

۲. «فكر كنيد در قايقي زندگي مي‌كنيد كه دائما سوراخ مي‌شود. اگر انرژي‌تان را صرف پريدن به قايق ديگري بكنيد، بهتر است تا اينكه بخواهيد آن انرژي را صرف درزگيري سوراخ‌ها بكنيد.»

۳. «براي رسيدن به نتايج خارق‌العاده، نيازي نيست كارهاي خارق‌العاده انجام بدهيد.»

۴. «چيزي كه از تاريخ ياد مي‌گيريم اين است كه مردم از تاريخ درس نمي‌گيرند.»

۵.‌ «زنجيره‌ي عادت‌ها سبك‌تر از آنند كه حس شوند، تا زماني كه از شدت سنگيني ديگر قابل شكستن نباشند.»

۶. «به نظر مي‌رسد انسان خصلتي مضر دارد كه هميشه مي‌خواهد لقمه را دور سرش بچرخاند.»

۷. «هيچ چيزي مثل خرواري از پول يامُفت، عقلانيت را تسكين نمي‌دهد.»

۸. «۲۰ سال طول مي‌كشد تا شهرتي براي خودتان بسازيد و ۵ دقيقه طول مي‌كشد تا خرابش كنيد. اگر به اين قضيه فكر كنيد، كارها را متفاوت انجام مي‌دهيد.»

۹.‌ «بهتر است با آدم‌هايي بپلكيد كه از شما بهترند. همكاراني را برگزينيد كه اخلاقشان بهتر از شما باشد. چيزي نخواهد گذشت كه خودتان هم به همان مسير كشانده مي‌شويد.»

۱۰. «سال‌ها پيش بن گراهام به من آموخت كه هزينه چيزي است كه پرداخت مي‌كني و ارزش چيزي است كه دريافت مي‌كني. فرقي نمي‌كند كه راجع به جوراب صحبت كنيم يا سهام. من دوست دارم جنس باكيفيت را زماني بخرم كه قيمتش پايين آمده باشد.»

در سرمايه‌گذاري

۱. «مهمترين خصوصيت يك سرمايه‌گذار، خُلق و خويش است نه ذكاوتش. آدم براي اين كار به خلق و خويي نياز دارد كه نه از همراه بودن با جماعت خيلي سرخوش شود و نه از حركت در خلاف جهت‌شان.»

۲. «سرمايه‌گذاري موفقيت‌آميز نيازمند گذشت زمان، برخورداري از نظم و ديسيپلين و داشتن صبر و حوصله است. فارغ از اينكه چقدر استعداد و تلاش به خرج بدهيد، بعضي كارها وقت مي‌خواهند: نمي‌توان با ۹ زن باردار، بچه‌اي را يك ماهه به دنيا آورد.»

۳. «من دنبال اين نيستم كه از روي موانع ۲ متري بپرم؛ در عوض دنبال يك مانع ۳۰ سانتي‌متري هستم تا بتوانم رويش پا بگذارم و بالاتر بروم.»

۴. «بازار در كوتاه‌مدت، مثل مسابقه‌ي محبوبيت است و در بلندمدت، مثل باسكول.»

۵. «فرصت‌ها به ندرت پيش مي‏‌آيند. پس هر وقت از آسمان طلا باريد با خودتان سطل ببريد بيرون، نه انگشتانه.»

۶. «تنوع‌بخشي، حفاظي در مقابل ناداني است. اين جمله براي كساني كه مي‌دانند چه كار دارند مي‌كنند، معني چندان خاصي نمي‌دهد.»

۷. «اگر حاضر نيستيد سهامي را به مدت ۱۰ سال نگه‌ داريد، حتي فكر اينكه ۱۰ دقيقه نگه‌اش داريد را هم نكنيد.»

۸. «نكته كليدي در سرمايه‌گذاري اين نيست كه سبك سنگين كنيد فلان صنعت قرار است چه تأثيري بر جامعه داشته باشد يا چقدر رشد كند. بيشتر حواستان به اين باشد كه ببينيد فلان شركت چقدر در رقابت با بقيه جلوتر است و از همه مهم تر اينكه تا كي مي‌تواند جلو بماند.»

۹.‌«من سرمايه‌گذار بهتري هستم چون تاجرم و تاجر بهتري هستم چون سرمايه‌گذارم.»

۱۰. «خيلي بهتر است كه شركت خفني را به قيمت خوب بخريد تا اينكه شركت خوبي را به قيمت خفن بخريد.»

۵ فوت كوزه‌گري وارن بافِت

هر يك از ۵ فوت كوزه‌گري وارن بافِت، واقعيتي از زندگي يا سرمايه‌گذاري را به ساده‌ترين زبان ممكن بيان مي‌كنند.

۱. «بهتان مي‌گويم چطور پولدار شويد. درها را ببنديد. هر وقت بقيه حريص بودند شما ترسو شويد. هر وقت بقيه ترسو شدند شما حريص شويد.»

از اين ساده‌تر نمي‌شد بگويي كه كليد سرمايه‌گذاري اين است كه وقتي قيمت پايين بود بخر و وقتي بالا رفت بفروش.

۲. «به دانشجوهاي كالج مي‌گويم، به سن من كه رسيديد به شرطي آدم‌هاي موفقي خواهيد شد كه تمام كساني كه مي‌خواهيد دوست‌تان داشته باشند، واقعا دوست‌تان داشته باشند.»

پول مهم‌ترين چيز زندگي نيست. اين را وارن بافِتي مي‌گويد كه از مال دنيا بي‌نياز است.

۳. «فرق بين آدم‌هاي موفق و آدم‌‏هاي واقعا موفق اين است كه آدم‌هاي واقعا موفق به همه چيز مي‌گويند نه.»

افرادي مثل استيو جابز، بيل گيتس و وارن بافِت موفقيت‌شان را مديون قدرت تمركزشان هستند.

۴. «خيلي‌ها را ديدم كه الكل و بدهي زمين‌شان زد. واقعا در اين دنيا نيازي به قرض كردن نداريد. اگر باهوش باشيد، قادريد كلي پول دربياوريد، بدون اينكه از كسي قرض كنيد.»

علت موفقيت افراد در زندگي مي‌تواند چيزهاي متفاوتي باشد، اما دلايل شكست عمدتا حول محور چند چيز مي‌چرخد؛ از شكست هم به اندازه‌ي موفقيت درس بگيريد.

۵. «هر سرمايه‌گذاري بايد قادر باشد، تجارتي كه انتخاب كرده را به درستي ارزيابي كند. به اين عبارت «انتخاب كرده» توجه كنيد: قرار نيست وارد هر شركتي شديد تخصص مربوط به حوزه‌ي كاري‌اش را داشته باشيد، يا اصلا قرار نيست در چند حوزه كارشناس باشيد. فقط بايد قادر باشيد شركت‌ها را در داخل دايره‌ي فهم خود ارزيابي كنيد. سايز اين دايره خيلي مهم نيست؛ اما دانستن محدوده‌ي آن خيلي حياتي است.»

يكي از نقل قول‌هاي مربوط به سرمايه‌گذاري كه شديدا از آن متنفرم متعلق به پيتر لينچ است كه مي‌گويد «چيزي را بخريد كه از آن سر در مي‌آوريد». به نظرم اين توصيه ناقص است. ايده‌ي بافت هم اين حرف را دربرمي‌گيرد، اما به شما گوشزد مي‌كند كه مهم اين است كه قادر باشيد شركت‌ها را ارزيابي كنيد و وارد كار آنهايي كه از كارشان سردرنمي‌‏آوريد نشويد، به همين سادگي!

ويرايشگر زندگي را به دوستان خود معرفي كنيد:

آدرس  ما :

 

www.telegram.me/karafarin_iran

http://lifeeditor.blogfa.com


چرا حرفه‌اي‌ها بيش از حد كار نمي كنند؟

۴ بازديد

جو ويزِنتال، سردبير اجرايي وبسايت بيزينس اينسايدر (Business Insider)، مي‌نويسد: «به نظر مي‌رسد دور بودن دو روزه از كار براي بسياري افراد دشوار است. خيلي‌ها وقتي صبح يكشنبه سركار مي‌آيند بسيار مشتاقند دوباره كارشان را شروع كنند.» به اعتقاد او تعطيلي دو روزه براي بسياري افراد بيش از اندازه طولاني است.

با اين حال پژوهش‌هاي فراواني اثبات كرده‌اند كه كار بيش‌تر از ۴۰ ساعت در هفته سلامتي و تندرستي فرد را به خطر مي‌اندازد، روابط اجتماعي وي را مختل مي‌كند و باعث پايين آمدن بهره‌وري او مي‌شود.

كار بيش‌تر از ۴۰ ساعت در هفته تاثيرات خطرناكي بر سلامتي و تندرستي فرد مي‌گذارد

وقت آزادِ كم باعث مي‌شود افراد عادات خوبي كه اثرات منفي يك زندگيِ پر‌تنش را كم مي‌كند رها كنند و به‌جاي خوردن يك وعده‌ي خوراكيِ پخته شده در خانه يا يك استراحت كوچك، سريع يك غذاي آماده بخورند و سراغ كارشان بروند. اين فشار‌ها تاثير بسيار بدي بر سلامتي فرد مي‌گذارد.

محققان و سازمان‌هاي مختلفي تاثيرات كار زياد بر سلامتي جسم، مغز و ذهن فرد را بررسي كرده‌اند و يافته‌هاي آنها عبارت است از:

  • كار كردن بيش از ۱۰ ساعت در روز احتمال بيماري‌هاي قلبي و عروقي را ۶۰ درصد افزايش مي‌دهد.
  • در ۱۰درصد از كساني كه ۵۰ تا ۶۰ ساعت در هفته كار مي‌كنند مشكلات ارتباطي گزارش شده است. اين رقم براي افرادي كه بيش از ۶۰ ساعت كار مي‌كنند به ۳۰ درصد افزايش مي‌يابد.
  • كار كردن بيش از ۴۰ ساعت در هفته با افزايش مصرف الكل و تنباكو و همچنين افزايش وزن ناسالم در مردان و افسردگي در زنان مرتبط است.
  • خطر ابتلا به افسردگي در افرادي كه بيش از ۱۱ ساعت در روز كار مي‌كنند بيشتر است.
  • با افزايش ساعت كاري ميزان آسيب‌پذيريِ افراد افزايش مي‌يابد. ميزان آسيب‌پذيري در افرادي كه بيش از ۶۰ ساعت در هفته كار مي‌كنند ۲۳ درصد بالاتر است.
  • بسياري از مشكلاتي كه در بالا بيان شد به فشار و استرس كه به تعادل هورموني وابسته است گره خورده‌اند. استرس كورتيزول را افزايش مي‌دهد و افزايش كورتيزول موجب اختلال در خواب، اشتها، فشار‌خون، سيستم ايمني بدن، حافظه و رفتار مي‌شود.

اما اثرات كار زياد فراتر از ضربه زدن به سلامت فرد است و عملكرد شناختي وي را نيز مختل مي‌كند. در مطالعه‌ي پنج ساله‌اي كه در مجله‌ي همه‌گير‌شناسي آمريكا منتشر شد شركت‌كنندگان آزمون‌هايي براي ارزيابي هوش، يادآوري كلامي و واژگاني انجام داده بودند. بر طبق نتايج اين پژوهش افرادي كه ۵۵ ساعت كار كرده بودند نسبت به افرادي كه ۴۰ ساعت در هفته كار كرده بودند قدرت استدلالشان ضعيف‌تر و يادآوري واژگاني‌شان كمتر بود.

كارِ بيش‌‌ از حد باعث پايين آمدن بهره‌وري مي‌شود

پرفسور تاشا اريك، مشاور اجرايي و نويسنده‌ي كتاب «راهنماي بانكي» مي‌گويد: «احمق هستيم اگر بيش از حد كار كنيم.» اريك معتقد است كه گرفتن مرخصي و رفتن به تعطيلات به ما كمك مي‌كند تا سازنده‌تر باشيم.

انتظار نمي‌رود كه كار بيش‌تر بر بهره‌وري‌تان اثر مثبتي داشته باشد. اضافه‌كاري‌هاي كوتاه‌مدت زماني كه هميشگي مي‌شوند باعث كاراتر شدن شما نمي‌شوند، بلكه مانع كاراتر بودن‌تان هستند.

مطالعه‌اي كه توسط آينده‌پژوه اجتماعي سارا رابينسون در موسسه‌ي آلترنت بر روي ميزان تاثير طول ساعات كاري بر بهره‌وري كاركنان انجام‌ شد، نتايج قابل‌ملاحظه‌اي دربر‌داشت. نتايج پژوهش از اين قرار بود:

– كاركناني كه در طول هشت هفته، هفته‌اي ۶۰ ساعت كار كرده بودند كاهش بهره‌وري‌شان در مجموع به اندازه‌اي بود كه اگر در تمام اين مدت به همان برنامه‌ي ۴۰ ساعت در هفته ادامه داده بودند مي‌توانستند آن مقدار كار و حتي بهتر از آن را انجام دهند.

– در حالتي كه اين ساعت كار به ۶۰ تا ۷۰ ساعت در هفته مي‌رسيد در مدت كوتاه‌تري بهره‌وري به همان مقدار مورد بالا افت مي‌كرد.

– نهايتا در حالتي كه اين زمان به ۸۰ ساعت در هفته رسيد مدت سربه‌سر شدن بهره‌وري اين كاركنان با كاركنان ۴۰ ساعت در هفته، تنها پس از سه هفته اتفاق مي‌افتاد.

زماني كه تيمي هر هفته ۴۰ ساعت كار مي‌كرد فرصت بهبود خستگي و رسيدن به سطح بالاي بهره‌وري را داشت، اما كار بيش‌تر از ۴۰ ساعت در هفته فرصت رسيدن به سطح بالاي بهره‌وري را از فرد مي‌گرفت. ۴۰ ساعت كار در هفته توسط هنري فورد رايج شد او اين تعداد ساعت كاري را براي كاركنانش در شركت فورد موتور تعيين كرد تا كاركنان بيش‌تر با خانواده‌يشان باشند و ميزان بهره‌وري‌شان افزايش يابد.

محققي از دانشگاه آكسفورد نيز در مطالعه‌اي نشان داد ميزان بهره‌وري فرد با رسيدن به ۵۰ ساعت كار در هفته رو به كاهش مي گذارد و با ۵۵ ساعت كار در هفته به پايين‌ترين سطح مي‌رسد و با ۵۶ تا ۷۰ ساعت كار در هفته خروجي كاملا دگرگون مي‌شود.

البته ويزِنتال اينگونه استدلال مي‌كند كه بعضي‌ها شغل‌شان را بسيار دوست دارند و مي‌خواهند وقت آزادشان را با كار كردن پر كنند.

اما حتي افراد خوش‌شانسي كه عاشق كارشان هستند هم بايد زمان استراحت و نقطه‌ي توقفي داشته باشند. بسياري از كاركناني كه عاشق كارشانند و كارشان را هيجان‌انگيز، سريع و اعتيادآور مي‌دانند سلامتي و روابط اجتماعي‌شان در معرض آسيب است.

بيش از ۵۰ درصد افرادي كه بيش از حد كار مي‌كنند موقع آمدن به خانه زبان و نايي براي صحبت كردن ندارند. هيولت در مقاله‌اي در مجله‌ي نقد كسب‌و‌كار هاروارد (Harvard Business Review) مي‌نويسد: كار بيش از حد موجب مي‌شود رابطه‌ي بين زن و شوهر به خشونت و دعوا كشيده شود.» تحقيقات او همچنين ارتباط بين ساعات كار طولاني و بي‌خوابي مزمن، افزايش وزن، ناباروري و حمله‌ي قلبي را تاييد مي‌كنند.

به هر دليلي به نظر مي‌رسد ۵۵ ساعت و يا حتي ۴۹ ساعت كار براي سلامت كاركنان و كارايي آنها مضر است. علم مي‌گويد كه شركت‌تان با يك ساعت كار اضافي يا دو روز كارِ بيش‌تر چيزي به دست نمي‌آورد. بنابراين اگر سلامتي، شادي و ارتباطتان با ديگران باارزش است به هيچ وجه بيش‌تر از ۵۰ ساعت در هفته كار نكنيد.

ويرايشگر زندگي را به دوستان خود معرفي كنيد:

آدرس  ما :

www.telegram.me/karafarin_iran

http://lifeeditor.blogfa.com

 


راهنماي سرمايه‌گذاري براي تازه‌ كارها

۶ بازديد

راهنماي سرمايه‌گذاري براي تازه‌ كارها

 

چرا سرمايه‌گذاري ترسناك است؟

براي خيلي از ما پول و سرمايه‌گذاري مثل يادگيري الفبا و دوچرخه‌سواري نبوده كه در دوران بچگي تمرينشان كنيم و بياموزيم‌شان و چهار تا بزرگتر هم برايمان دست بزنند و با اهداي «اوجولات» تشويق‌مان كنند كه به همين راه ادامه بدهيم. اصلا خيلي از خانواده‌ها گفتگو درباره‌ي سرمايه‌گذاري را آنقدر خسته‌كننده مي‌دانند كه ترجيح مي‌دهند صداي تلويزيون را زياد كنند تا اگر كسي هم حرفش را زد، نشنوند. همين مي‌شود كه فرزندشان دوران خوب ۲۰ سالگي را به يللي تللي مي‌گذراند – نهايتش اين است كه دانشگاهش را تمام مي‌كند و وارد بازار كار ‌شود – و تازه وقتي شمع تولد ۳۰ سالگي‌اش را فوت كرد، متوجه مي‌شود كه اندوخته‌ي قابل اتكايي براي آينده ندارد و از الان تا ۵۰ يا ۶۰ سالگي بايد يك نفس اين زمين دوار را طي كند تا محتاج نان شب نباشد.

خلاصه كه براي عموم مردم، خانه جايي نيست كه بتوانند از درونش استراتژي‌هاي سرمايه‌گذاري را ياد بگيرند. پدر و مادرها – عليرغم نيت خوب‌شان – جور ديگري فكر مي‌كنند و بيشتر توصيه مي‌كنند پولتان را ذخيره كنيد، اما شما دلتان مي‌خواهد سريع‌تر پيشرفت كنيد. اين دو خواسته‌ي متفاوت – ميل به احتياط و ميل به پيشرفت – در مقابل هم قرار مي‌گيرند و منجر مي‌شوند به اينكه سرمايه‌گذار بي‌تجربه‌ي قصه ما بخواهد روي دنده‌ي لج بيفتد و چند شب شام نخورد و به جاي كار اصولي بخواهد حقانيت خودش را به والدينش اثبات كند. بعدش هم چون عجله دارد، بدون اينكه هِر را از بِر تشخيص بدهد مي‌رود و كل پولش را مثلا برنج پيش‌خريد مي‌كند و… . خلاصه كه دردسرتان ندهم… او چون اينكاره نيست حسابي ضرر مي‌كند و دلسرد مي‌شود.

سرمايه‌گذاري كاري آينده‌نگرانه است و هدف دور دست را نشانه مي‌رود. سرمايه‌گذاري مثل موشك كروز قاره پيماست نه تفنگ آب‌پاش با بُرد مفيد ۳۰ سانتي‌متر. اينكار صبر و حوصله مي‌خواهد. بايد تا جايي كه مي‌توانيد از بازار اطلاعات كسب كنيد و در نهايت با اتخاذ استراتژي‌، ريسك باخت سرمايه‌ي خود را به حداقل برسانيد.

سرمايه‌گذاري اصلا يعني چه؟

سرمايه‌گذاري يعني هر چيزي كه مي‌خريدش تا برايتان سود مالي توليد كند. مثلا همين كيبوردي كه من اين مقاله را باهاش تايپ مي‌كنم سرمايه‌ي من است، چون وسيله‌اي است كه با آن مقاله مي‌نويسم و درآمد كسب ‌مي‌كنم.

اغلب مردم ۴ چيز را به عنوان انواع سرمايه مي‌شناسند:

پول نقد: پولي كه در حساب بانكي بخوابانيد

اوراق قرضه: پولي كه به شركت‌هاي دولتي يا خصوصي قرض بدهيد

سهام: پولي كه براي خريد سهمي از يك شركت خرج كنيد

اموال: پولي كه براي خريد خانه و باغ و ماشين خرج كنيد

به جز اين ۴ نوعِ اصلي سرمايه‌گذاري، چيزهاي ديگري هم هستند كه رويشان سرمايه‌گذاري مي‌‏شود:

– اجناسي نظير نفت، قهوه، ذرت، پلاستيك و طلا

– ارز خارجي

– اشياء كلكسيوني نظير عتيقه‌جات و آثار هنري

– و چيزهاي ديگر (مثلا يك شركت انگليسي هواي دشت‌هاي كشورش را داخل شيشه مي‌كند و با قيمتي گزاف به چين صادر مي‌كند!)

چگونه از ريسك كار كم كنيم؟

هيچ سرمايه‌گذاري را نمي‏‌شناسم كه دوست داشته باشد سرمايه‌اش را چشم‌بسته قمار كند، اما واقعيت اين است كه در سرمايه‌گذاري چيزي به نام «سرمايه‌گذاري بدون ريسك» نداريم. با اين حال وقتي قرار باشد روز به روز از ارزش پولتان كم شود، دليل پيدا مي‏‌كنيد تا ريسك كنيد.

به مجموعه‌ي سرمايه‌ها مي‌گويند سبد دارايي‌ها. معمولا سرمايه‌گذارها، در چند حوزه‌ي مختلف سرمايه‌گذاري مي‌كنند و به اصطلاح با سرمايه‌شان تنوع‌بخشي انجام مي‌دهند. اين كار را به اين دليل انجام مي‌دهند كه ريسك از دست رفتنِ سرمايه و ضرر كردن را بر روي چند نوع سرمايه تقسيم كنند تا اگر بازار هر كدامشان خوابيد، كماكان ژتون داشته باشند تا در بازي باقي بمانند.

حتي اگر راجع به سرمايه‌گذاري‌هاي كوتاه‌مدت و زود‌بازده صحبت كنيم هم باز تكليف همين است. مثلا اگر من سرمايه‌گذار عاقلي باشم – جدا از اينكه وضعيت بازار چه چيزي حكم مي‌كند – و دوست داشته باشم در صنعت پوشاك سرمايه‌گذاري كنم، منطقي است كه با بخش بيشتري از پولم شلوار كتان بخرم كه در كل سال خريد و فروش مي‌‏شود؛ از طرف ديگر قسمت كمتري از پولم را به سرمايه‌گذاري بر روي تي‌شرت تابستاني اختصاص بدهم كه سود بهتري دارد اما فصل فروشش محدودتر است و ممكن است روي دستم باد كند.

از كجا شروع كنيم؟

هر سرمايه‌گذاري‌اي نيازمند صرف كردن زمان و خرج كردن پول و ارائه‌ي خدمات است كه قرار است تمام اينها با دريافت سود مالي جبران شوند.

اگر كار مي‌كنيد و حقوق ثابت دريافت مي‌كنيد و زير بار قرض و قوله نيستيد و آنقدر پول در حساب بانكي‌تان هست كه خيالتان از ۶ ماه آينده راحت باشد، مي‌توانيد به يكي از كارگزارهاي بازار بورس مراجعه كنيد و سهام شركتي را بخريد كه ثبات داشته باشد. مشاوران مالي توصيه مي‌كنند مقداري از مبلغ سرمايه‌تان را هم خرج اوراق قرضه كنيد كه ريسك كمتري دارند.

صندوق‌هاي سرمايه‌گذاري مشترك هم چند سالي مي‌شود كه در ايران به راه افتاده‌اند. اينها نهادهايي هستند كه بر اساس صلاحديد افراد متخصص در حوزه‌ي سرمايه‌گذاري، با سرمايه‌ي مردم اوراق بهادار مي‌خرند و سود حاصل از خريد اين اوراق را به سرمايه‌گذاران خود پرداخت مي‌كنند و البته جاهاي مطمئني هم هستند زيرا تضمين بازگشت سود و اصل سرمايه را هم مي‌دهند.

روي چيزي پول بگذاريد كه بدانيد چيست

وقتي كه پاي سرمايه‌گذاري به ميان مي‌آيد، يكي از اشتباه‌ترين تصميم‌ها اين است كه برويد پولتان را در جايي خرج كنيد كه هيچ چيزي راجع بهش نمي‌دانيد. بهتر نيست برويد سرمايه‌گذاري را با جاهايي شروع كنيد كه خودتان هم حسي بهشان داريد؟ مثلا از زمان اختراع آتاري تا الان، هميشه عاشق بازي‌هاي كامپيوتري بوديد و نصف عمرتان را در گيم نت‌ها گذرانده‌ايد. حالا هم خبردار شده‌ايد شركتي كه كارش توليد بازي‌هاي ويدئويي است، شروع به عرضه‌ي سهامش در بازار بورس كرده است. شما كه براي عشق خودتان هم شده اخبار اين صنعت را دنبال مي‌‏كنيد، بدتان هم نمي‌آيد در گسترش آن نقشي داشته باشيد، پس چه مرضي است كه مي‌خواهيد برويد سهام شركت توليد شيرفلكه‌هاي صنعتي را بخريد كه اگر پول دستي هم بهتان بدهند حاضر نيستيد برويد داخل كارخانه‌اش را ببينيد چه برسد به اينكه بخواهيد هر دفعه اخبارش را دنبال كنيد!

ويرايشگر زندگي را به دوستان خود معرفي كنيد:

آدرس  ما :

 

www.telegram.me/karafarin_iran

http://lifeeditor.blogfa.com


۷۱ نشانه كه مي‌گويند هيچ سر‌رشته‌اي در مديريت پول‌تان نداريد

۵ بازديد

۷۱ نشانه كه مي‌گويند هيچ سر‌رشته‌اي در مديريت پول‌تان نداريد

 

 

۱. خيلي راحت اجازه مي‌دهيد عقايد سياسي‌ بر سرمايه‌گذاري‌هاي‌تان تأثير بگذارند، بدون اينكه متوجه باشيد بازار سرمايه اهميتي نمي‌دهد كه شما به چه كسي رأي مي‌دهيد يا به كدام شبكه‌ي خبري بيشتر اعتماد داريد.

 

۲. به نظر‌تان «بلندمدت» يعني از حالا تا وقتي قيمت‌ها در بازار بورس رَوند نزولي پيدا كنند.

 

۳. شما از «اثر دانينگ-كروگر» رنج مي‌بريد (نوعي سوگيري شناختي در افراد غيرحرفه‌اي كه از توهم برتري رنج مي‌برند و به‌اشتباه، توانايي‌شان را خيلي بيشتر از اندازه‌ي واقعي ارزيابي مي‌كنند.) و حتي دانش ماليِ پايه‌تان به حدي ضعيف است كه متوجه نيستيد داريد اشتباه مي‌كنيد. نداشتن شناخت كافي از مفاهيمي مانند بهره‌ي مركب و تورم، باعث مي‌شود افراد تصور كنند تصميمات مالي درستي مي‌گيرند، در صورتي كه در واقعيت، خودشان باعث شكست‌شان مي‌شوند.

 

۴. با هر يك ريالي كه بيشتر درآمد كسب مي‌كنيد، انتظار داريد پول‌تان دو ريال بيشتر شود.

 

۵. پول‌هاي زيادي براي چيزهاي مادي خرج مي‌كنيد تا بر ديگران تأثير بگذاريد، درحالي كه نمي‌دانيد مردم اهميتي نمي‌دهند كه جنس كيف پول‌تان چيست يا اگزوز و موتور ماشين‌تان چه صداي گوش‌خراشي دارد.

 

۶. درباره‌ي مسائلي كه خيلي كم از آنها سررشته داريد، بسيار مطمئن هستيد، خصوصا در مورد سياست‌هاي پولي.

 

۷. هيچ وقت توانايي شناخت حركت بعدي بازار را نداشته‌ايد، اما باز هم سعي داريد حركت بعدي بازار را پيش‌بيني كنيد.

 

۸. از مشكلات مالي افراد ديگر درس عبرت نمي‌گيريد و در نتيجه هر وقت كه نوبت به تصميمات مالي مي‌رسد، درجا مي‌زنيد.

 

۹. فكر مي‌كنيد جوان و شكست‌ناپذير هستيد و نيازي به بيمه‌ي سلامت نداريد. پياده‌روهاي يخ‌زده، ماشين‌هايي كه با سرعت حركت مي‌كنند و سلول‌هايي كه به سرعت تقسيم مي‌شوند، خلاف اين را ثابت مي‌كنند.

 

۱۰. وقتي در تلويزيون مي‌شنويد كه دولت با كسري بودجه مواجه شده، ناراحت مي‌شويد. اما تماشاي اين خبر در تلويزيوني كه قسطي و خانه‌اي كه با وام خريده‌ايد، براي‌تان اهميتي ندارد.

 

۱۱. وام‌هاي كلان مي‌گيريد تا در رشته‌ي دانشگاهي‌اي كه هيچ علاقه‌اي به آن نداريد و بازار كار خوبي هم ندارد، مدرك بگيريد و در جواني زير بار قرض مي‌ٰرويد.

 

۱۲. جزو آن دسته از افرادي هستيد كه نمي‌توانيد ۲ ميليون تومان در عرض ۳۰ روز براي يك امر ضروري فراهم كنيد، در حالي كه جزو آن دسته از افرادي هم هستيد كه بايد بتوانند ظرف ۳۰ روز ۲ ميليون تومان براي موارد اضطراري كه ممكن است در زندگي هر كسي پيش بيايد، جور كنند.

 

۱۳. سنگين‌ترين هزينه‌اي كه در زندگي پرداخت مي‌كنيد، سود و بهره‌ي وام است. بيشتر از پولي كه خرجِ غذا، ماشين، تعطيلات، تحصيل، لباس، شام‌خوردنِ بيرون و سرگرمي‌هاي مختلف مي‌كنيد، صَرف پرداخت سود براي وام‌ها مي‌كنيد. چون به اندازه‌ي كافي پس‌انداز نداريد، اما دوست داريد به سبكي زندگي كنيد كه خرج‌تان از دخل‌تان بيشتر شود و در نتيجه مجبور به وام يا قرض گرفتن مي‌شويد.

 

۱۴. تصور مي‌كنيد كه متوسط‌سازي هزينه‌ي دلاري كسل‌كننده است، بدون اينكه بدانيد هدف از سرمايه‌گذاري رسيدن به سود و بازگشت سرمايه است و نه رفع كسالت.

 

۱۵. شغلي پر‌استرس داريد تا به اندازه‌اي پول در بياوريد كه يك زندگي‌ بدون استرس داشته باشيد. آيا اين به نظرتان خنده‌دار نيست؟

 

 

۱۶. بدبين هستيد و نمي‌دانيد كه افراد خيلي زيادي در اين دنيا، وقتي صبح از خواب بيدار مي‌شوند، سعي در بهبود اوضاع دارند نه اينكه دائما به اين فكر كنند كه همه چيز فاجعه‌بار است.

 

۱۷. سعي مي‌كنيد از همسايه‌تان عقب نمانيد، در حالي كه نمي‌دانيد آقاي همسايه در قرض فرو رفته و تا آخر عمرش بايد كار كند.

 

۱۸. فكر مي‌كنيد ۵۰۰ ميليون تومان پول زيادي است، در حالي كه اين مقدار، پولي‌ است كه اكثر مردم براي داشتن يك بازنشستگي راحت به آن نياز دارند.

 

۱۹. تمامي موفقيت‌هاي مالي‌تان را به مهارت و دانش‌تان نسبت مي‌دهيد و همه‌ي شكست‌هاي مالي را به بدشانسي.

 

۲۰. به جاي اينكه اشتباهات‌تان را بپذيريد و از آنها درس عبرت بگيريد، آنها را ناديده گرفته، فراموش‌شان مي‌كنيد يا براي‌شان بهانه‌تراشي مي‌كنيد و آنها را به گردن ديگران مي‌اندازيد.

۲۱. به بازگشت پولي كه براي خريد سهام پرداخته‌ايد، دل خوش كرده‌ايد، در حالي كه نمي‌دانيد بازار اهميتي نمي‌دهد كه نظر شما درباره‌ي قيمت منصفانه چيست.

 

۲۲. تعبيرتان از تاريخ، از ۵ سال فراتر نمي‌رود. بنابراين، تصور مي‌كنيد كه اسنادي مانند اوراق‌قرضه مطمئن هستند، هر ركود اقتصادي به بدي ركود سال گذشته است و نرخ بيكاري كه وجود دارد، عادي است.

 

۲۳. از يك خانواده‌ي كم درآمد يا با درآمد متوسط آمده‌ايد، دانشگاه دولتي قبول نشده‌ايد و فكر مي‌كنيد پرداخت هزينه‌هاي زياد براي دانشگاه منطقي است.

 

۲۴. در دبيرستان شاگرد اول بوديد و در دانشگاه خوبي پذيرفته شده‌ايد و حالا فكر مي‌كنيد، در زمنيه‌ي مسائل مالي هم نابغه هستيد، بدون اينكه متوجه باشيد مهم‌ترين مهارتي كه در مسائل مالي وجود دارد اين است كه بر احساسات‌‌تان مسلط باشيد، نه بر فورمول‌هاي رياضي و اقتصادي.

 

۲۵. ادعا مي‌كنيد زماني كه ديگران محتاط و ترسو هستند، شما حريص و جسوريد، اما وقتي بازار ۲ درصد افت مي‌كند، افسرده و پريشان مي‌شويد.

 

۲۶. سرمايه‌گذاران اسطوره‌اي را كه تنها مهارت‌شان تبليغ در مورد خودشان است، مي‌پرستيد. در حالي كه خيلي از اين اسطوره‌ها نقشي در بازار سرمايه نداشته‌اند.

 

۲۷. اجازه مي‌دهيد كه سوگيري‌هاي جانبدارانه ذهن‌تان را كنترل كنند و در نتيجه اطلاعات خود را از منابعي به دست مي‌آوريد كه با عقايدتان هماهنگ هستند.

 

۲۸. فكر مي‌كنيد هنوز براي پس‌اندازِ بازنشستگي خيلي جوان هستيد، در حالي كه هر روزي كه مي‌گذرد باعث مي‌شود تأثير نرخ بهره‌ي مركب كمتر شود و امكان پس‌انداز پول بيشتر را از دست بدهيد.

 

 

۲۹. براي خريد بهترين ماشين‌ لباس‌شويي يك ماه تمام تحقيق مي‌كنيد ولي با راهنمايي فردي كه نمي‌شناسيد و نبايد به او اعتماد كنيد، سهام يك شركت بي‌اهميت و كوچك را بدون معطلي مي‌خريد.

 

۳۰. براي ۵۰ سال آينده سرمايه‌گذاري مي‌كنيد ولي زماني كه بازار يك روزِ بد را سپري مي‌كند، دچار استرس مي‌شويد.

۳۱. تصور مي‌كنيد خيلي كار مهمي انجام داده‌ايد كه براي سه ماه آينده پس‌انداز كرده‌ايد، در صورتي كه متوسط مدت بيكاري اين روزها بيشتر از ۹ ماه است.

 

۳۲. با نوسانات بازار، دائما سهام‌تان را چِك مي‌كنيد.

 

۳۳. ملاك‌تان براي سرمايه‌گذاري اطلاعات گذشته است، در حالي كه بايد در زمينه‌هايي سرمايه‌گذاري كنيد كه الف) آنها را خوب بشناسيد، ب) مزيت رقابتي داشته باشند، پ) با اهداف‌تان هماهنگ باشند، ت) به خوبي فروش بروند.

 

۳۴. سعي مي‌كنيد مسئله‌اي به پيچيدگي اقتصاد جهاني را خلاصه كرده و با كلمات زيبا و شيك توضيحش دهيد.

 

۳۵. نمي‌دانيد كه جمله‌ي «هيچ اقدامي نكن»، قدرتمند‌ترين جمله در سرمايه‌گذاري است.

 

۳۶. معاملات مالي و خريد اوراق و سهام را با آدم‌هايي انجام مي‌دهيد كه از نظر تجربه و دانش، كلاس كاري و جايگاهي در اقتصاد و بازار بورس ندارند و شبيه افرادي هستند كه سر چهار‌راه مي‌ايستند و دلار مي‌‌فروشند. اين كار معمولا عاقبت خوشي ندارد.

 

۳۷. از رشد ۳۰ درصديِ سرمايه در سال گذشته احساس غرور مي‌كنيد، در حالي كه نمي‌دانيد شما در اين موضوع هيچ دخالتي نداشته‌ايد.

 

۳۸. ۱۲ ساعت در روز به تماشاي بازار بورس از شبكه‌هاي تلويزيوني مي‌نشينيد و هيچ كاري به جز انتظار انجام نمي‌دهيد.

 

۳۹. براي سلامتي خود پيش دكتر مي‌رويد، براي پرداخت ماليات‌ها با يك حسابدار مشورت مي‌كنيد، وكيل استخدام مي‌كنيد تا به مسائل مالي‌تان رسيدگي كند، براي درست كردن دندان‌تان از دندانپزشك كمك مي‌گيريد، از يك معمار مي‌خواهيد خانه‌تان را بسازد، يك مربي براي بدن‌سازي استخدام مي‌كنيد، اما زماني كه نوبت به سرمايه‌گذاري‌هاي پيچيده مي‌رسد، خودتان به تنهايي اقدام مي‌كنيد.

 

۴۰. عاقبت‌انديشي‌هاي سوگيرانه، فريب‌تان مي‌دهد و تصور مي‌كنيد آخرين بحران مالي را پيش‌بيني كرده بوديد. از آن بدتر اينكه اين فريب تا جايي پيش مي‌رود كه مي‌خواهيد وضعيت آينده‌ي بازار مالي را هم پيش‌بيني كنيد.

۴۱. تصور مي‌كنيد خبرهاي اقتصادي به اين دليل چاپ مي‌شوند كه حاوي اطلاعات مفيدي هستند، در حالي كه دليل اصلي چاپ شدن آنها اين است كه ناشر مي‌داند مردم به خواندن آنها علاقه دارند.

 

۴۲. فراموش مي‌كنيد كه مهمترين دارايي يك سرمايه‌گذار، زمان است. يك فرد ۲۰ ساله سرمايه‌اي دارد كه «وارن بافِت» (سرمايه‌دار بزرگ آمريكايي) با سن و سالي كه دارد، حتي خوابش را هم نمي‌بيند.

 

۴۳. نمي‌دانيد كساني كه در رسانه‌ها توصيه‌هاي مالي مي‌كنند، شما و موقعيت‌ و توانايي‌هاي‌تان را نمي‌شناسند و فقط براي اينكه شناخته شوند اين توصيه‌ها را ارائه مي‌دهند.

 

۴۴. يك برنامه‌ي مالي داريد بدون اينكه به اين توجه كنيد كه زندگي هيچ اهميتي براي برنامه‌ي شما قائل نيست و گاهي اتفاقاتي رخ مي‌دهند كه از كنترل‌تان خارج هستند.

 

 

۴۵. شروع به پس‌انداز مقدار كمي پول در ماه كرده‌ايد. عالي است! از هيچي بهتر است. من خيلي از افراد را ديده‌ام كه به پس‌انداز‌شان افتخار مي‌كنند، در حالي كه در واقعيت اين پس‌اندازها در مقابل پولي كه بعد از بازنشستگي به آن نياز دارند، هيچ است. يك جمله‌ي معروف مي‌گويد «هر ماه مبلغ كمي پس‌انداز كن و آخر سال ببين كه باز هم چقدر كم پول داري!» اگر فكر مي‌كنيد پس‌انداز كردنِ بيشتر از ۳۰ درصد از درآمد ماهانه‌تان ديوانگي است، يك بار ديگر حساب‌ و كتاب كنيد تا متوجه شويد اين مبلغ خيلي به مقدار پولي كه براي بعد از بازنشستگي به آن نياز داريد، نزديك است.

 

۴۶. فكر مي‌كنيد با درآمد ماهانه ۳ ميليون تومان نمي‌شود زندگي كرد، در‌حالي كه نمي‌دانيد حتي با لحاظ كردن مفهوم برابري قدرت خريد، باز هم درصد بسيار بالايي از مردم دنيا با كمتر از اينها زندگي مي‌كنند.

 

۴۷. فكر مي‌كنيد زندگي متوسط يعني داشتن يك خانه‌ي ۳۰۰ متري با سه سرويس بهداشتي، تحصيل در دانشگاه‌هاي غيردولتي، سفر‌هاي سالانه‌ي خارج از كشور و داشتن كلاس‌هاي خصوصي يوگا در اتاق نشيمن خانه‌تان.

 

۴۸. فراموش مي‌كنيد كه شانس در خيلي از سرمايه‌گذاري‌ها نقش اساسي بازي مي‌كند (احتمالا يكي از همان سرمايه‌گذاراني كه مي‌پرستيد نيز در جايي از زندگي‌اش شانس بزرگي آورده است).

 

۴۹. به سوگيريِ عقيده‌اي (belief bias) مبتلا هستيد. يعني تمايل داريد يك ايده را فقط به اين دليل قبول يا رد كنيد كه با عقايدي كه از قبل درون‌تان شكل گرفته‌‌اند، هماهنگ است و در نتيجه حقايق را ناديده مي‌گيريد.

 

۵۰. عاشق پول هستيد، اما حوصله‌ي آموختن دانش مسائل مالي را نداريد چون فكر مي‌كنيد پيچيده است. به نظرتان اين مضحك نيست؟

 

۵۱. فكر مي‌كنيد بازار بورس به دليل داشتن نوسانات زياد، ريسك‌پذير است، در حالي كه نمي‌دانيد عاملي كه ريسك بيشتري براي‌تان خواهد داشت، استفاده نكردن از سرمايه‌تان است و نه نوسانات بازار.

۵۲. هيچ‌وقت به كشورهاي فقير دنيا سفر نكرده‌ايد تا متوجه شويد دنيا اهميتي به عقايد شما درباره‌ي عدالت، انصاف و نياز واقعيِ مالي نمي‌دهد.

 

۵۳. براي مسائل پوچ و بي‌ارزش ولخرجي مي‌كنيد، چون تصور مي‌كنيد در چشم مردم تبديل به فرد جالبي مي‌شويد، درحالي كه اين باعث مي‌شود فردي خوش‌گذران و ناوارد به نظر برسيد. (اين رفتار معمولا از جواناني كه ناگهان پول‌دار مي‌شوند، سر مي‌زند.)

 

۵۴. نمي‌توانيد درك كنيد كه ۱۰ درصد بهره در طول ۲۰ سال بيشتر از ۲۰ درصد بهره در ۱۰ سال است. براي جمع‌آوري ثروت، زمان مهم‌ترين عامل است و يكي از معدود متغيرهايي است كه مي‌توانيد روي آن كنترل داشته باشيد.

 

۵۵. هزاران نشانه و مدرك ثابت كرده‌اند زماني كه نيازهاي اوليه‌تان برآرده شد، مقدار خوشبختي‌اي كه از به‌دست‌ آوردن هر يك ريال اضافه كسب مي‌كنيد، كمتر و كمتر مي‌شود. اين باعث مي‌شود بقيه‌ي عمرتان را صرف جمع‌آوري ثروت كنيد، به اين اميد كه براي‌تان خوشبختي به ارمغان بياورد، اما در عمل اين اتفاق نمي‌افتد.

 

۵۶. فكر مي‌كنيد منطقي است كه ۲ درصد از درآمد خود را به مشاوران مالي بدهيد، اما با اين كار در اصل، سود بلندمدت‌تان كاهش پيدا مي‌كند.

 

 

۵۷. تصور مي‌كنيد بازار بورس فقط جايي است كه ارقام بالا و پايين مي‌شوند و نمي‌دانيد اين ارقام به كسب‌و‌كارها و دارايي‌هاي واقعي مربوط مي‌شوند.

 

۵۸. تصور مي‌كنيد با اجاره‌نشيني پول‌تان را دور مي‌ريزيد ولي اين كار براي خيلي از افراد هوشمندانه‌ترين تصميم مالي است كه در عمرشان گرفته‌اند.

 

۵۹. تصميمات سرمايه‌گذاري‌تان به شرايط خوب يا بد اقتصادي وابسته هستند، در حالي كه اين دو، ارتباط چنداني با هم ندارند.

 

۶۰. وقتي براي بازنشستگي پس‌انداز مي‌كنيد به اين توجه نمي‌كنيد كه شايد اميد به زندگي‌ در شما ۹۰ سال باشد و اگر در ۶۵ سالگي بازنشسته شويد بايد يك‌سومِ باقي مانده از زندگي‌تان را با پس‌اندازي كه داريد سپري كنيد.

 

۶۱. نمي‌توانيد تفريحات رايگان مثل پياده‌روي، كوه‌پيمايي، دوچرخه‌سواري و كتاب خواندن داشته باشيد. در حالي كه داشتن سرگرمي‌هاي رايگان يا ارزان يك دارايي مهم در ترازنامه‌ي شخصي شما است.

۶۲. به سختي كار مي‌كنيد و پولي درمي‌آوريد كه وقت خرج كردن يا برنامه‌ريزي براي آن را نداريد. اين درست شبيه زماني است كه تجهيزات ورزشي گران‌قيمت مي‌خريد ولي وقتي براي ورزش نداريد.

 

۶۳. تاريخ را ناديده مي‌گيريد و بر پايه‌ي تجربيات محدود خودتان عمل مي‌كنيد.

 

۶۴. در ۱۸ سالگي وارد دانشگاه شديد، نه به خاطر علاقه به تحصيل بلكه فقط براي اينكه از ديگران عقب نمانيد و احتمالا اين كار يكي از پر‌هزينه‌ترين كارهايي‌ خواهد شد كه در زندگي‌تان انجام داده‌ايد.

 

۶۵. فكر مي‌كنيد ثبات عقيده داشتن در مورد بازار‌هاي مالي، بورس و اقتصاد، كاري هوشمندانه است، در حالي كه اين مسائل مدام در حال تغيير هستند ولي ذهن شما در همان عقايد كهنه دست‌وپا مي‌زند.

 

۶۶. به تفاوت ديدگاهي كه افراد سالمند و باتجربه و جوانان به پول دارند، دقت نمي‌كنيد.

 

۶۷. از آن دسته افرادي هستيد كه اگر به شما بگويم كه بزرگترين خبري كه مردم در سال‌هاي آينده راجع به آن صحبت مي‌كنند، خبري است كه امروز كسي آن را جدي نمي‌گيرد و خبرهاي داغ امروزي در دهه‌هاي آينده بي‌معني هستند، باور نمي‌كنيد.

 

۶۸. اين موضوع را دست‌كم مي‌گيريد كه خيلي از شركت‌ها، يك‌شَبه از سودهاي كلان به ورشكستگي رسيدند.

 

۶۹. متوجه نيستيد كه با گفتن جمله‌ي «مي‌خواهم ميلياردر شوم.» منظورتان اين است كه مي‌خواهم ميلياردها تومان خرج كنم، اين كار در واقع متضاد ميلياردر بودن است.

 

۷۰. نمي‌دانيد كه مدل كسب‌و‌كار خيلي از شركت‌هاي مالي بر پايه‌ي ترس، احساسات و كمبود دانش و اطلاعات مشتريان‌شان شكل گرفته است.

 

۷۱. شما با خواندن تمامي موارد بالا سر تكان داديد، بدون اينكه متوجه شويد در همه‌ي موارد خطابم با شما بود. اين در مورد خودم هم صدق مي‌كند.

 

ويرايشگر زندگي را به دوستان خود معرفي كنيد:

آدرس  ما :

 

www.telegram.me/karafarin_iran

http://lifeeditor.blogfa.com

 


چطور براي به دست آوردن شغل دلخواه‌مان يك نامه‌ توجيهي بنويسيم؟

۴ بازديد
قانون اساسيِ نامه‌‌هاي توجيهي!

نامه‌ي توجيهي شما بايد متناسب با هر بخش، هر كارفرما و هر شغل باشد.

شما نمي‌توانيد به راحتي قسمت‌هايي از درخواست‌هايي كه قبلي ارسال كرده‌ايد را ببُريد و به هم به‌چسبانيد (كپي-پيست كنيد)، پس بيهوده تلاش نكنيد. نامه‌ي توجيهي بايد نشان دهد كه شما نيازهاي اين شركت و اين موقعيت خاص را مي‌شناسيد، پس بايد با در نظر داشتن آن شغل نوشته شود.

تنها استثناي ممكن، زماني است كه تعداد زيادي درخواست،­ براي سازمان‌هايي كاملا مشابه، در يك بخش و براي يك نوع شغل مي‌نويسيد. اما حتي در اين حالت هم، بهتر است كه نامه‌تان را اندكي دست‌كاري كنيد.

 

نكات عملي

اين راهنمايي‌هاي كلي درباره‌ي ساختار كلي نامه‌تان به شما كمك مي‌كند.

  • مهم است بدانيد، درخواست‌تان را پست مي‌كنيد يا با ايميل مي‌فرستيد و اينكه آيا آن شركت نامه‌ را در قالب سندي جداگانه يا به عنوان شرح شايستگي‌ها يا ايميل ضميمه، مي‌خواهد. فرستادن نامه‌اي با فرمت نادرست كافي است تا درخواست‌تان سر از سطل زباله دربياورد.
  • اگر از شما خواسته شده كه نامه‌اي حتي از طريق ايميل، ارسال كنيد، آن نامه بايد موارد زير را شامل شود:
  • آدرس شما و نشاني ايمل‌تان، در گوشه‌ي بالا، سمت راست.
  • نام و نشاني فردي كه نامه را براي او مي‌فرستيد. اگر نامه را با ايميل مي‌فرستيد، نيازي به نوشتن آدرس پستي كامل نيست، اما بايد لااقل نام كامل، عنوان شغلي و در زير آن «از طريق ايميل» را بنويسيد.
    • نيازي به نوشتن شماره‌ي تلفن‌تان نيست، به ويژه اگر قبلا آن را در روزمه‌تان نوشته‌ايد.
    • اگر نام شخصي را كه برايش نامه مي‌نويسيد، مي‌دانيد، نام او را با لقب مناسب بنويسيد: «آقا/خانم… محترم». ننويسيد: «جان اسميت عزيز». اگر نمي‌توانيد نام فرد مورد نظر را پيدا كنيد، بنويسيد: «آقاي محترم».
    • اگر آن موقعيت شغلي، شماره‌ي مرجع يا عنوان شغلي خاصي دارد، حتما آن را زير عبارتِ «آقاي محترم» بنويسيد. براي نمونه بنويسيد «پست معاون اداري».
    • از يك فونت استاندارد و خوانا استفاده كنيد كه خيلي ريز نباشد. به عنوان يك قاعده‌ي كلي، فونت تايمز‌نيو‌رمن (Times New Roman) از ۱۴ و آريال (Arial) از ۱۲ نبايد كوچك‌تر باشد تا قابل خواندن باشد.
    • نامه بايد حداكثر دو برگه‌ي A4 باشد.
    متن نامه­‌ي توجيهي يا نامه‌ي شرح شايستگي

    پاراگراف مقدمه (معرفي)

    اين پاراگراف بايد اصل مطلب را براي معرفي شما به نحوي كه متناسب با شغل، شركت و ويژگي‌هاي شما باشد، برساند. لحن آن به شغل و همچنين به بخش مورد نظر بستگي دارد. براي نمونه:

    روزمه‌ي من براي درخواست شغل «الف» كه در نشريه يا وب‌سايت «ب» آگهي شده بود، پيوست شده است. به عقيده‌ي من، مجموعه‌ي مهارت‌ها و تجربياتم (به ويژه تجربه‌ي كاري‌ام در شركت «پ» يا توانايي‌ام در انجام كار «ت»)، مرا به گزينه‌ي ايده‌آلي براي اين موقعيت شغلي تبديل كرده است.

    اما اگر براي شغلي بسيار نامحتمل و متفاوت با تجربيات قبلي‌تان درخواست مي‌دهيد، پس بايد در پاراگراف اول «ريخت­‌وپاشِ» بيشتري كنيد و متني شبيه اين بنويسيد:

    شايد به اين فكر كنيد كه من چرا براي چنين شغلي درخواست داده‌ام، در حالي كه مهارت‌ها و تجربياتم با ساير متقاضيان بسيار متفاوت است. به هر حال، من معتقدم كه اين شغل براي من بسيار مناسب است، چرا كه با روش منحصر به فردم در انجام آن، فلان مهارت و فلان تجربه‌ي كاري را در اختيار شركت‌تان قرار خواهم داد كه منافع بسياري براي شما در بَرخواهد داشت.

    از اينكه جسور به نظر برسيد، نترسيد اما همانند رزومه يا CVتان، درباره‌ي مهارت‌ها يا تجربيات‌تان دروغ نگوييد.

    بخش اصلي

    بخش اصلي نامه‌ي توجيهي شما بايد پيرامون توصيف شغلي و خصوصيات فردي باشد. بايد درباره‌ي كارهايي كه انجام داده‌ايد و مهارت‌هايي كه شما را شايسته‌ي اين شغل مي‌كند، توضيح دهيد.

    مثال‌هايي بياوريد كه نشان دهد شما قبلا چگونه ملزومات اين شغل را برآورده كرده‌ايد. تا جايي كه ممكن است درباره‌ي كارتان، نتايجي كه به دست آورده‌ايد و اينكه چرا مطمئن بوديد كه موفق خواهيد شد، به وضوح حرف بزنيد.

    تا حد امكان، كمتر درباره‌ي موقعيت شغلي و بيشتر درباره‌ي كاري كه خودتان انجام داده‌ايد، حرف بزنيد. تا جاي ممكن در مورد كارهاي قبلي، دستاوردهايي كه داشته‌ايد و دليل موفقيت‌آميز بودن آنها، مصداقي صحبت كنيد،‌ موارد زير مي‌توانند مثال‌هاي خوبي باشند:‌

    «دويست نفر در آن مراسم شركت كردند و مبلغ بسيار زيادي براي خيريه جمع‌آوري شد.»

    همچنين حرف‌هايي كه ديگران گفته‌اند، مانند:

    «بازخوردهايي دراين‌باره به من رسيده كه كاركنانم در هنگام بيان مشكلاتشان با من احساس راحتي مي‌كنند.»

    يا

    «مديرم پافشاري مرا براي يافتن راه‌حل تا زماني كه توافقي حاصل شود، تحسين مي‌كرد.»

    شايد بد نباشد بخش اصلي نامه‌تان را به بخش‌هاي فرعي ديگري با تيترهاي متفاوت تقسيم كنيد تا بررسي توانمندي‌هاي‌تان براي كارفرما راحت‌تر شود. به همين ترتيب، اگر چند تا از مثال‌هاي‌تان براي برخي از ملزومات شغل مورد نظر سودمند است، واژه‌هاي دقيقي در مورد مشخصات فردي را به‌كار ببريد، براي مثال بگوييد:

    «من توانايي‌ام را در انجام كار «الف» اثبات كرده‌ام.» يا «اين مورد، تجربه‌ي مرا براي كار «ب» اثبات مي‌كند.»

    چند جمله‌ي مفيد ديگر در زير آمده است:

    • «توانايي من در اداره/مديريت/انجام كار «الف» نياز به توضيح اضافه ندارد. اين فهرستي از موفقيت‌هايم در اين كار است.»
    • «اميدوارم با توجه به فهرست شغل‌هاي سابقم واضح باشد كه من در شغل ناظر (يا هر كاري كه ‌مي‌خواهيد براي آن اقدام كنيد)، فردي بسيار منعطف/مناسب هستم.»
    • «اولين بار مهارت «الف» را در كار «ب» به‌دست آوردم، اما در شغل‌هاي بعدي‌ام نيز اين مهارت را ارتقاء داده‌ام.»

    هنگامي كه همه چيز را نوشتيد، دوباره نگاه كنيد تا مطمئن شويد كه همه‌ي مهارت‌ها و تجربياتي را كه به عنوان خصوصيات فردي «الزامي» ذكر شده، نوشته‌ايد. همچنين، تا جايي كه ممكن است ويژگي‌هاي را كه امتياز بيشتر محسوب مي شوند، نيز بگوييد. اگر اين كار را نكنيد، احتمالا درخواست‌تان به طور خودكار رد خواهد شد.

    شايد فكر كنيد كه نوشته‌‌ي شما خيلي طولاني شده است. متن را آنقدر ويرايش و پرداخت كنيد تا تمام آنچه را كه بايد گفته شود، در دو صفحه (اگر قرار است كه نامه‌ را جداگانه‌ بفرستيد) يا تقريبا دو صفحه (در صورتي كه قرار است كه ايميل توجيهي بفرستيد) نوشته باشيد. به خاطر داشته باشيد كه كارفرماها يا گروه استخدام‌كنندگان، احتمالا بايد نامه‌هاي بسياري را در زمان محدودي بخوانند.

    پاراگراف پاياني

    اين پاراگراف بايد نامه‌ي شما را به‌خوبي پايان دهد و بدون اين كه مغرورانه به نظر بيايد، به‌وضوح براي خواننده مشخص كند كه پس از خواندن آن چه اقدامي بايد انجام دهد.

    بنابراين به عنوان نمونه بايد بنويسيد:

    «اميدوارم كه اين نامه شما را متقاعد كرده باشد كه من مهارت و تجربه‌ي كافي را براي گرفتن شغل «الف» دارم. منتظر پاسخ شما هستم.»

    اگر نامه‌تان را به نام فرد خاصي ارجاع داده‌ايد، با عبارت «ارادتمند شما» و در غير اين صورت، با عبارت «با تشكر» امضا كنيد.

    چك كنيد و بفرستيد

    هنگامي كه نامه‌تان را تمام كرديد، با دقت آن را بازخواني كنيد. سپس از كسي كه به او اعتماد داريد و توانايي بررسي دقيقِ جزئيات را دارد، بخواهيد كه نامه‌تان را دوباره بخواند و خطاهاي تايپي (نوشتاري)، دستوري و همچنين تناقضات آن را پيدا كند.

    اگر بتوانيد كسي را پيدا كنيد كه با آن بخش و يا آن شغل آشنايي دارد و مي‌تواند نامه‌تان را بررسي كند، بسيار كمك‌تان خواهد كرد. چنين افرادي مي‌توانند مشكلات احتمالي را تشخيص دهند يا راه‌هايي پيشنهاد كنند تا نامه‌تان را طوري اصلاح كنيد كه بيشترين اثربخشي را داشته باشد.

    آخرين، ولي نه كم‌اهميت‌ترين نكته، اين است كه به ياد داشته باشيد حتما از قالب خواسته شده استفاده كنيد؛ چه در مورد نامه‌ها، چه در مورد متن ايميل‌ها يا پيوست‌هايشان.

    در آخر…

    به ياد داشته باشيد كه هر چه درخواست‌هاي بيش‌تري بفرستيد، مصاحبه‌هاي بيش‌تري مي‌گيريد، پس اگر اولين درخواست‌هاي‌تان ناموفق بودند، نااميد نشويد.

    حتي شايد از خيلي از سازمان‌ها هيچ پاسخي دريافت نكنيد، اما به فرستادن درخواست‌هاي هدفمند و تلاش براي گرفتن بازخوردهايي از هر جاي ممكن براي بهبودِ موارد بعدي، ادامه دهيد. به اين ترتيب، به احتمال زياد به زودي مصاحبه‌هايي خواهيد گرفت.

    ويرايشگر زندگي را به دوستان خود معرفي كنيد:

    آدرس  ما :

     

    www.telegram.me/karafarin_iran

    http://lifeeditor.blogfa.com

     


    ۸ نكته براي كارمنداني كه مي‌خواهند سرمايه‌گذاري كنند

    ۲ بازديد

    ۸ نكته براي كارمنداني كه مي‌خواهند سرمايه‌گذاري كنند

    ۱. به دنبال سهامي باشيد كه سود باثباتي داشته باشند

    خب، اين طبيعي است كه وسوسه شويد تا سرمايه‌تان را جايي بخوابانيد كه احساس مي‌كنيد پتانسيل خيلي خوبي دارد و هر آن ممكن است ارزش سهامش مثل گربه از ديوار بالا برود، اما خريد اين جور سهام‌‌‌ها، شُماي كارمند را در درازمدت بدجوري اذيت مي‌كند. اگر شركتي پيدا كرديد كه عملكردش خيلي بالا و پايين نداشته باشد و سر سال سود سهام معقولانه‌اي به جيب‌تان بريزد، انتخابش كنيد و سهامش را بخريد. سود معقولانه‌اي ببريد و راضي باشيد.

    ۲. روي سهام قمار نكنيد

    فكر كنم پيرمردي‌ترين نصيحتي كه مي‌توانم به شما بكنم اين است كه از خريد سهام ريسكي، به شدت خودداري كنيد. در عالم واقعيت، خيلي از سهامداران هستند كه انگيزه‌شان از سرمايه‌گذاري فقط سود مالي نيست. اينها دنبال هيجان و ماجراجويي هستند و دلشان مي‌خواهد كشف استعداد كنند. اگر ميلياردر بوديد، هيچ اشكالي نداشت كه روي قسمتي از سرمايه‌تان ريسك كنيد، اما شرايط اقتصادي دنيا نشان داده كه اين نوع از سرمايه‌گذاري خيلي ايده‌ي جالبي براي قشر كارمند نيست. به جاي اينكه با اين قضيه مثل تاس انداختن برخورد كنيد، سعي كنيد بگرديد و شركت‌هايي را پيدا كنيد كه به شيوه‌اي سالم و با صبر و حوصله مي‌خواهند آهسته و پيوسته رشد كنند. فكر نكنم موقعي كه پوللازم مي‌شويد و از صاحب‌خانه ندا بر مي‌آيد كه «۵۰۰ تومن بذار روي اجاره»، تحمل داشته باشيد خبر سقوط سهام‌ شركتِ «الهي-به-اميد-تو»اي كه داخلش سرمايه‌گذاري كرده بوديد را هم بشنويد.

    ۳. حداقل ۱۰ جور سهام مختلف بخريد

    يكي از چيزهايي كه بهتان كمك مي‌كند تا قطعا از سرمايه‌گذاري سود ببريد، تنوع‌گرايي در سرمايه‌گذاري است. البته آيه نازل نشده كه بايد حتما به عدد ۱۰ پايبند باشيد. اما اگر قرار باشد، به طور مثال، فقط در ۲ صنعتِ پرورش آبزيان و توليد بتونه‌ي سنگي سرمايه‌گذاري كنيد، ممكن است به دلايل مختلف، پيشرفت اين دو بخش بخوابد و سرمايه‌تان رشد چنداني نكند. اگر پولدار بوديد و مشاوران خوبي داشتيد، مي‌توانستيد به موقع پولتان را از صنايعي كه دچار ركود شده‌اند خارج كنيد و داخل صنايع پررونق بريزيد. اما چون كارمند هستيد و بعيد است كه به چنين اطلاعاتي دسترسي داشته باشيد، كاري كنيد كه شانس بردتان بيشتر شود. پول‌تان را در ۱۰ صنعت مختلف پخش كنيد تا سهام هر كدامش بالا كشيد، حسرت نداشتن قدرت پيشگويي را نخوريد.

    ۴. زياد سهام‌هايتان را خريد و فروش نكنيد

    توصيه‌ي رايجي كه در مورد نگهداري سهام وجود دارد، و براي قشر كارمند هم صدق مي‌كند، اين است كه زارت و زورت سهامشان را معامله نكنند. اين امر به اين دليل توصيه مي‌شود كه در بازار بورس ايران، ماليات روي معامله‌ي سهام ۰/۵٪ (نيم درصد) و كارمزد هر معامله هم ۱٪ (مجموعا ۱/۵٪) است و شما بهتر از من مي‌دانيد كه پول كارمندي كفاف اين خرج‌ها را نمي‌دهد.

    ۵. سبد‌ دارايي‌هاي‌تان را همراه با گذر عمر، مجددا تنظيم كنيد

    اكثر سرمايه‌گذاران در شروع كارشان در بازار بورس، پول‌هايشان را جاي عاقلانه‌اي مي‌خوابانند، اما با ورود به دوره‌اي ديگر از عمرشان، در تنظيم كردن سبد دارايي به مشكل مي‌خورند. چون «نيازها و قدرت ريسك‌پذيري» افراد به مرور زمان تغيير مي‌يابد و عاقلانه اين است كه نوع سرمايه‌گذاري‌ها هم متوازن با تغييرات سن، تطبيق يابد.

    به طور كلي، افراد مسن‌ بيشتر دنبال درآمدهاي ثابت و مطمئن هستند؛ در حالي كه سرمايه‌گذارهاي جوان – كه براي زندگي كردن صرفا به درآمد ناشي از سرمايه‌گذاري اكتفا نمي‌كنند – قدرت ريسك‌پذيري بيشتري دارند. با اين حال طبقه‌ي كارمند و قشر متوسط، شايد بخواهند هر دفعه كه ترفيع گرفتند يا شغل بهتري دست و پا كردند، سبد دارايي‌هايشان را هم متناسب با‌ وضعيت جديد تغيير بدهند.

    با تنظيم دوره‌اي سبد دارايي‌ها، اطمينان حاصل مي‌كنيد كه سرمايه‌گذاري‌هايتان با نيازهاي سن و سال‌تان مطابقت دارد.

    ۶. در كنار سهام، كمي هم اوراق قرضه بخريد

    خيلي از سرمايه‌گذارها به اين دليل دنبال خريد سهام هستند كه خيلي براي‌شان هيجان‌انگيز است، اما بد نيست كارمندان اوراق قرضه را هم در ليست خريدشان يادداشت كنند. هر چند كه اوراق قرضه چندان جلب توجه نمي‌كنند، اما خريدنشان مثل خريد سهام ريسك خيلي زيادي ندارد. براي تشخيص اينكه چقدر از سرمايه‌تان را به اوراق قرضه اختصاص بدهيد، مي‌توانيد از اين قاعده‌ي سرانگشتي استفاده كنيد: سن‌تان را از عدد ۱۰۰ كم كنيد. عددي كه به دست مي‌آيد، درصدي از كل سرمايه‌تان است كه مي‌بايست خرج خريد سهام كنيد. يعني اگر ۳۰ سالتان باشد، ۷۰ درصد از پول‌تان را سهام بخريد و ۳۰ درصد ديگر را اوراق قرضه بخريد. اگر به اين فرمول پايبند باشيد، زمين سفتي براي خود درست كرده‌ايد كه هر چه رويش بالا و پايين بپريد، ترك نمي‌خورد.

    ۷. انتظار منطقي براي بازگشت سرمايه داشته باشيد

    اين را ديگر «مَشتي ماشالله» هم مي‌داند كه كسب آخرين اطلاعات و اخبار از بازار سرمايه خودش يك كار تمام‌وقت است. براي كساني كه نه خودشان بچه‌ي كف بازارند و نه آشنايانشان دلارفروش‌هاي دور ميدان فردوسيِ تهران، سر درآوردن از اينكه براي هر سرمايه‌گذاري چه چيزي عايدشان مي‌شود كاري است دشوار. اينكه خيلي‌ها نسبت به بازگشت سرمايه‌شان زيادي خوشبين هستند يك واقعيت است. اما كار وقتي بيخ پيدا مي‌كند كه طرف با مراجعه به بازار كامپيوتر، لب به لبِ باربند يك نيسان گاوي، مادِربورد سوخته بخرد، به اميد اينكه آنها را در بالكن خانه‌اش، توي تشتي پر از تيزآبِ سلطاني بخواباند تا طلاها و نقره‌هاي به كار رفته در آنها در گوشه‌اي از تشت ته‌نشين شده و به اذن خدا به حالت شِمش درآيند. يارو آنقدر از سرمايه‌گذاري خود مطمئن است كه از همين حالا چك خريد تلويزيون ۹۰ اينچي را هم كشيده است. دريغ از اينكه در طي اين عملياتِ بازيافتِ پيچيده، حتي به اندازه‌ي پول ورود به دستشويي عمومي هم عايدش نمي‌شود.

    واقع‌گرايانه اين است كه اگر الگوي رشد سهامي در ۲۰ سال گذشته ثابت مانده باشد، سرمايه‌گذار مي‌تواند انتظار داشته باشد (با فرض نرخ تورم ۱۵ درصد) ۲۰ تا ۲۵ درصد سود به سرمايه‌اش تعلق بگيرد. پس قبل از ذوق كردن و چك كشيدن يك بار ديگر اين اعداد را خوب به خاطر بسپاريد.

    ۸. كسي را پيدا كنيد كه اين كار را براي شما انجام بدهد

    شايد بهترين راهكار براي كارمنداني كه وقت سر خاراندن ندارند اين باشد كه «كار را به اهلش بسپارند». داستان اين است كه انتخاب سهام خوب مثل انتخاب هنداونه‌ي خوب است و آدم اينكاره مي‌خواهد. در واقع به خيلي‌ها بايد اين توصيه را كرد كه:‌‌ «آقا جان، شما رو چه به سهام خريدن؟ به جايش پولت را بده به صندوق‌هاي سرمايه‌گذاري تا برايت سرمايه‌گذاري كنند.»

    در وبسايت مركز پردازش اطلاعات مالي ايران، مي‌توانيد ليستي از اين صندوق‌هاي سرمايه‌گذاري و اطلاعات مربوط به هر كدام را مشاهده كنيد.

    شايد هيجان اين كار به اندازه‌ي هيجان خريد و فروش سهام توسط خود آدم نباشد، اما فكر كنم هيجان را بتوان با ديدن فيلم مستند «فرار قورباغه از دست مار گرسنه» هم به دست آورد، پس ريسك نكنيد.

    ويرايشگر زندگي را به دوستان خود معرفي كنيد:

    آدرس  ما :

     

    www.telegram.me/karafarin_iran

    http://lifeeditor.blogfa.com