جو ويزِنتال، سردبير اجرايي وبسايت بيزينس اينسايدر (Business Insider)، مي‌نويسد: «به نظر مي‌رسد دور بودن دو روزه از كار براي بسياري افراد دشوار است. خيلي‌ها وقتي صبح يكشنبه سركار مي‌آيند بسيار مشتاقند دوباره كارشان را شروع كنند.» به اعتقاد او تعطيلي دو روزه براي بسياري افراد بيش از اندازه طولاني است.
با اين حال پژوهش‌هاي فراواني اثبات كرده‌اند كه كار بيشتر از ۴۰ ساعت در هفته سلامتي و تندرستي فرد را به خطر مي‌اندازد، روابط اجتماعي وي را مختل مي‌كند و باعث پايين آمدن بهره‌وري او مي‌شود.
كار بيشتر از ۴۰ ساعت در هفته تاثيرات خطرناكي بر سلامتي و تندرستي فرد مي‌گذارد
وقت آزادِ كم باعث مي‌شود افراد عادات خوبي كه اثرات منفي يك زندگيِ پر‌تنش را كم مي‌كند رها كنند و به‌جاي خوردن يك وعده‌ي خوراكيِ پخته شده در خانه يا يك استراحت كوچك، سريع يك غذاي آماده بخورند و سراغ كارشان بروند. اين فشار‌ها تاثير بسيار بدي بر سلامتي فرد مي‌گذارد.
محققان و سازمان‌هاي مختلفي تاثيرات كار زياد بر سلامتي جسم، مغز و ذهن فرد را بررسي كرده‌اند و يافته‌هاي آنها عبارت است از:
- كار كردن بيش از ۱۰ ساعت در روز احتمال بيماري‌هاي قلبي و عروقي را ۶۰ درصد افزايش مي‌دهد.
- در ۱۰درصد از كساني كه ۵۰ تا ۶۰ ساعت در هفته كار مي‌كنند مشكلات ارتباطي گزارش شده است. اين رقم براي افرادي كه بيش از ۶۰ ساعت كار مي‌كنند به ۳۰ درصد افزايش مي‌يابد.
- كار كردن بيش از ۴۰ ساعت در هفته با افزايش مصرف الكل و تنباكو و همچنين افزايش وزن ناسالم در مردان و افسردگي در زنان مرتبط است.
- خطر ابتلا به افسردگي در افرادي كه بيش از ۱۱ ساعت در روز كار مي‌كنند بيشتر است.
- با افزايش ساعت كاري ميزان آسيب‌پذيريِ افراد افزايش مي‌يابد. ميزان آسيب‌پذيري در افرادي كه بيش از ۶۰ ساعت در هفته كار مي‌كنند ۲۳ درصد بالاتر است.
- بسياري از مشكلاتي كه در بالا بيان شد به فشار و استرس كه به تعادل هورموني وابسته است گره خورده‌اند. استرس كورتيزول را افزايش مي‌دهد و افزايش كورتيزول موجب اختلال در خواب، اشتها، فشار‌خون، سيستم ايمني بدن، حافظه و رفتار مي‌شود.
اما اثرات كار زياد فراتر از ضربه زدن به سلامت فرد است و عملكرد شناختي وي را نيز مختل مي‌كند. در مطالعه‌ي پنج ساله‌اي كه در مجله‌ي همه‌گير‌شناسي آمريكا منتشر شد شركت‌كنندگان آزمون‌هايي براي ارزيابي هوش، يادآوري كلامي و واژگاني انجام داده بودند. بر طبق نتايج اين پژوهش افرادي كه ۵۵ ساعت كار كرده بودند نسبت به افرادي كه ۴۰ ساعت در هفته كار كرده بودند قدرت استدلالشان ضعيف‌تر و يادآوري واژگاني‌شان كمتر بود.
كارِ بيش از حد باعث پايين آمدن بهره‌وري ميشودپرفسور تاشا اريك، مشاور اجرايي و نويسنده‌ي كتاب «راهنماي بانكي» مي‌گويد: «احمق هستيم اگر بيش از حد كار كنيم.» اريك معتقد است كه گرفتن مرخصي و رفتن به تعطيلات به ما كمك مي‌كند تا سازنده‌تر باشيم.
انتظار نمي‌رود كه كار بيشتر بر بهره‌وري‌تان اثر مثبتي داشته باشد. اضافه‌كاري‌هاي كوتاه‌مدت زماني كه هميشگي مي‌شوند باعث كاراتر شدن شما نمي‌شوند، بلكه مانع كاراتر بودن‌تان هستند.
مطالعه‌اي كه توسط آينده‌پژوه اجتماعي سارا رابينسون در موسسه‌ي آلترنت بر روي ميزان تاثير طول ساعات كاري بر بهره‌وري كاركنان انجام شد، نتايج قابل‌ملاحظه‌اي دربر‌داشت. نتايج پژوهش از اين قرار بود:
– كاركناني كه در طول هشت هفته، هفته‌اي ۶۰ ساعت كار كرده بودند كاهش بهره‌وري‌شان در مجموع به اندازه‌اي بود كه اگر در تمام اين مدت به همان برنامه‌ي ۴۰ ساعت در هفته ادامه داده بودند مي‌توانستند آن مقدار كار و حتي بهتر از آن را انجام دهند.
– در حالتي كه اين ساعت كار به ۶۰ تا ۷۰ ساعت در هفته مي‌رسيد در مدت كوتاه‌تري بهره‌وري به همان مقدار مورد بالا افت مي‌كرد.
– نهايتا در حالتي كه اين زمان به ۸۰ ساعت در هفته رسيد مدت سربه‌سر شدن بهره‌وري اين كاركنان با كاركنان ۴۰ ساعت در هفته، تنها پس از سه هفته اتفاق مي‌افتاد.
زماني كه تيمي هر هفته ۴۰ ساعت كار مي‌كرد فرصت بهبود خستگي و رسيدن به سطح بالاي بهره‌وري را داشت، اما كار بيشتر از ۴۰ ساعت در هفته فرصت رسيدن به سطح بالاي بهره‌وري را از فرد مي‌گرفت. ۴۰ ساعت كار در هفته توسط هنري فورد رايج شد او اين تعداد ساعت كاري را براي كاركنانش در شركت فورد موتور تعيين كرد تا كاركنان بيشتر با خانواده‌يشان باشند و ميزان بهره‌وري‌شان افزايش يابد.
محققي از دانشگاه آكسفورد نيز در مطالعه‌اي نشان داد ميزان بهره‌وري فرد با رسيدن به ۵۰ ساعت كار در هفته رو به كاهش مي گذارد و با ۵۵ ساعت كار در هفته به پايين‌ترين سطح مي‌رسد و با ۵۶ تا ۷۰ ساعت كار در هفته خروجي كاملا دگرگون مي‌شود.
البته ويزِنتال اينگونه استدلال مي‌كند كه بعضي‌ها شغل‌شان را بسيار دوست دارند و مي‌خواهند وقت آزادشان را با كار كردن پر كنند.
اما حتي افراد خوش‌شانسي كه عاشق كارشان هستند هم بايد زمان استراحت و نقطه‌ي توقفي داشته باشند. بسياري از كاركناني كه عاشق كارشانند و كارشان را هيجان‌انگيز، سريع و اعتيادآور مي‌دانند سلامتي و روابط اجتماعي‌شان در معرض آسيب است.
بيش از ۵۰ درصد افرادي كه بيش از حد كار مي‌كنند موقع آمدن به خانه زبان و نايي براي صحبت كردن ندارند. هيولت در مقاله‌اي در مجله‌ي نقد كسب‌و‌كار هاروارد (Harvard Business Review) مي‌نويسد: كار بيش از حد موجب مي‌شود رابطه‌ي بين زن و شوهر به خشونت و دعوا كشيده شود.» تحقيقات او همچنين ارتباط بين ساعات كار طولاني و بي‌خوابي مزمن، افزايش وزن، ناباروري و حمله‌ي قلبي را تاييد مي‌كنند.
به هر دليلي به نظر مي‌رسد ۵۵ ساعت و يا حتي ۴۹ ساعت كار براي سلامت كاركنان و كارايي آنها مضر است. علم مي‌گويد كه شركت‌تان با يك ساعت كار اضافي يا دو روز كارِ بيشتر چيزي به دست نمي‌آورد. بنابراين اگر سلامتي، شادي و ارتباطتان با ديگران باارزش است به هيچ وجه بيشتر از ۵۰ ساعت در هفته كار نكنيد.
ويرايشگر زندگي را به دوستان خود معرفي كنيد:
آدرس ما :
www.telegram.me/karafarin_iran