شايد قدرت سخنوري بالا براي يك آدم درون‌گرا عجيب به نظر برسد، اما موفقيت ساينك هم به عنوان سخنران و هم به عنوان نويسنده‌ي كتاب پرفروش تنها از سر خوش‌شانسي نبوده يا به دليل بودن در جاي درست، زمان درست و آشنايي با آدم‌هاي درست! موفقيت او به دليل مواجهه با ترس‌ها و سپس از بين بردن آنها، سعي و خطا و تمرين‌هاي خستگي‌ناپذير روي صحنه و بيرون از آن به دست آمده است.
سايمون ساينك۷ راز برتر ارائه‌ي يك سخنراني الهام‌بخش، اطلاع‌رسان و سرگرم‌كننده از اين قرار است:
۱. بلافاصله حرف نزنيد
ساينك مي‌گويد هرگز نبايد به محض ورود به صحنه شروع كنيد به حرف زدن، او مي‌گويد: «بسياري از مردم تا به صحنه مي‌رسند حرفشان را شروع مي‌كنند و اين ناشي از عصبي بودن آنهاست. اين رفتار تا حدي پيام ناامن بودن سخنران را به مخاطب منتقل مي‌كند.»
به جاي اين كار با آرامش وارد صحنه شويد. سپس نفس عميقي بكشيد، در جاي خود مستقر شويد، چند ثانيه صبر كنيد و بعد شروع كنيد. «مي‌دانم كه طولاني و ملالت‌آور به نظر مي‌رسد و زماني كه بخواهيد آن را امتحان كنيد به شما بسيار سخت خواهد گذشت. اما اين كار به مخاطبان‌تان نشان مي‌دهد كه كاملا به خودتان اعتماد داريد و موقعيت را تحت كنترل داريد.
۲. براي ارائه برويد روي صحنه، نه براي دريافت
اغلب اوقات افراد براي فروختن ايده‌ها يا اجناس، براي اينكه مردم در شبكه‌هاي اجتماعي آنها را دنبال كنند، كتاب‌هايشان را بخرند يا حتي آنها را دوست داشته باشند سخنراني مي‌كنند. ساينك اين نوع سخنران‌ها را «گيرنده‌ها» مي‌نامد و اعتقاد دارد مخاطبان به سرعت اين دسته را شناسايي مي‌كنند و وقتي اين اتفاق بيفتد ديگر توجه چنداني به او نشان نمي‌دهند.
او مي‌گويد: «ما موجوداتي به شدت اجتماعي هستيم. حتي از فاصله‌ي دور روي صحنه، مي‌توانيم بفهميم كه يك سخنران گيرنده است يا دهنده و مردم بيشتر به سخنراني اعتماد مي‌كنند كه دهنده باشد- كسي كه به آنها ارزشي اعطا كند، چيز جديدي بياموزد و به آنها الهام ببخشد- تا سخنراني كه گيرنده است.»
۳. به چشمان هر يك از مخاطبان نگاه كنيد
نگاهي شبيه ديده‌باني يا حول محور افقي چرخاندن چشمانتان بدترين دشمن شماست. ساينك مي‌گويد: «در اين حالت اگرچه به نظر مي‌رسد به همه نگاه مي‌كنيد اما اين كار در اصل ارتباط شما را با مخاطبان قطع مي‌كند.»
نگاه مستقيم به مخاطبانِ مشخص در حين صحبت‌تان كاري راحت‌تر و موثرتر است. اگر مي‌توانيد حتما نگاه خود را به اندازه‌ي يك جمله يا يك ايده‌ي كامل روي يك فردِ خاص نگه داريد، بدون اينكه تماس چشمي خود را با او قطع كنيد. وقتي جمله‌تان تمام شد نگاه‌تان را به شخص ديگري معطوف كنيد و تا انتهاي سخنراني به ارتباط چشمي انفرادي با مخاطبان ادامه دهيد.
او مي‌گويد: «اين كار مانند داشتن مكالمه با مخاطبان است. در اين حالت شما براي آنها صحبت نمي‌كنيد بلكه با آنها صحبت مي‌كنيد.»
اين كار نه تنها باعث برقراري ارتباط عميق‌تري با آن افراد مي‌شود بلكه همه‌ي مخاطبان شما اين رابطه را احساس خواهند كرد.
۴. بيش از حد معمول كُند صحبت كنيد
وقتي عصبي مي‌شويد، اين تنها ضربان قلب‌تان نيست كه بالا مي‌رود، بلكه كلمات شما هم سريع‌تر ادا مي‌شوند. ساينك مي‌گويد مخاطبان بيش از آنچه فكرش را بكنيد صبور و بخشنده هستند.
او مي‌گويد: «آنها مي‌خواهند شما سخنراني موفقي داشته باشيد اما هر چه بيشتر عجله كنيد آنها را بيشتر نااميد خواهيد كرد. اگر براي لحظاتي سكوت كنيد و يك نفس عميق و طولاني بكشيد، آنها براي شما صبر مي‌كنند و اين اتفاق جالبي است.»
ساينك اعتقاد دارد خيلي كُند حرف زدن روي صحنه عملا ناممكن است: «اين فوق‌العاده است كه شما مي‌توانيد روي صحنه برويد و آنقدر كند حرف بزنيد كه بين هر لغت شما چند ثانيه وقفه وجود داشته باشد و مردم… هنوز… به… تمام… كلمات… شما… گوش بدهند. اين ترفند واقعا جواب مي‌دهد.»
۵. توجه خود را به كساني كه علائم منفي نشان ميدهند معطوف نكنيد
توجه خود را روي كساني كه به ابروي‌شان چين مي‌اندازند، دست به سينه نشسته‌اند و سرشان را به علامت «نه» تكان ميدهند نگه نداريد. در عوض تنها بر كساني تمركز كنيد كه از شما حمايت مي‌كنند براي مثال به طور مشخص در بحث درگير هستند، از ارائه‌ي شما لذت مي‌برند و سرشان را به نشانه‌ي تاييد تكان ميدهند. اگر به جاي آنهايي كه حين سخنراني پيام‌هاي منفي به شما انتقال ميدهند مخاطباني را پيدا كنيد كه به طرز مثبتي با شما ارتباط برقرار مي‌كنند، اعتماد به نفس و آرامش بسيار بيشتري پيدا مي‌كنيد.
۶. نگراني خود را به شور و هيجان تبديل كنيد
ساينك اين ترفند را از تماشاي مسابقات المپيك آموخته است. چند سال قبل او متوجه شد كه گزارشگران هر بار كه با ورزشكاران المپيك مصاحبه مي‌كنند و مي‌پرسند «آيا نگران بوديد؟» آنها جواب ميدهند «نه، هيجان‌زده بودم.» اين ورزشكاران نشانه‌هاي بدني عصبي بودن مانند دستان عرق كرده، ضربان قلب شديد و اعصاب تحت فشار را درك كرده و آنها را به عنوان عوارض شور و هيجان و نشاط خود تعبير مي‌كردند.
وقتي شما هم روي صحنه برويد احتمالا دچار همين حالات خواهيد شد. براي اين مواقع است كه ساينك مي‌گويد بايد با صداي بلند به خود بگوييد: «من عصبي نيستم، من هيجان‌زده‌ام»!
او مي‌گويد: «وقتي اين كار را مي‌كنيد، اثر معجزه‌آساي آن را در تغيير ديدگاه خود نسبت به آنچه قرار است انجام دهيد مشاهده خواهيد كرد.»
۷. وقتي سخنراني شما تمام شد از حضار تشكر كنيد
تشويق حضار به منزله‌ي يك هديه است و هر وقت شما هديه‌اي دريافت مي‌كنيد لازم است نشان دهيد كه بابت آن سپاسگزار هستيد. به همين دليل است كه ساينك هميشه سخنراني خود را با اين عبارت قدرتمند به پايان مي‌رساند: «از شما متشكرم.»
ويرايشگر زندگي را به دوستان خود معرفي كنيد:
آدرس ما :
www.telegram.me/karafarin_iran